بهترین فستیوال های چین کدامند | سال نو چینی، جشن نیمه پاییز و… 📷

جشن سال نو چینی؛ بزرگ‌ترین جشن سنتی چین

• زمان برگزاری: بین ۲۱ ژانویه تا ۲۰ فوریه
• مکان برگزاری: سراسر چین؛ از کلان‌شهرهایی مثل پکن و شانگهای گرفته تا شهرهای کوچک و روستاهای سنتی

جشن سال نو چینی (Chinese New Year) مهم‌ترین رویداد سنتی مردم چین است؛ جشنی که آغاز سال قمری را گرامی می‌دارد و با آتش‌بازی، رقص اژدها، گردهمایی‌های خانوادگی، غذاهای نمادین و خانه‌تکانی همراه می‌شود. این جشن سراسر کشور را در فضایی متفاوت فرو می‌برد و برای بسیاری از خانواده‌ها ارزشمندترین روزهای سال است. در شهر پکن، بسیاری از مراسم سنتی سال نو در فضاهای نمادینی مثل معبد بهشت پکن یا میدان تیان آن من برگزار می‌شود؛ جایی که مردم برای دعا، موسیقی آیینی و اجرای رقص شیر جمع می‌شوند.

ریشه این جشن به اسطوره‌ای باستانی به نام «نیَن» (Nian) بازمی‌گردد؛ موجودی افسانه‌ای که گفته می‌شود در پایان هر سال ظاهر می‌شد و مردم برای دور نگه‌داشتن او از نور، صداهای بلند و رنگ قرمز استفاده می‌کردند. همین باور سبب شد آتش‌بازی، فانوس‌های قرمز، رقص شیر و اژدها و پوشیدن لباس قرمز به نمادهای اصلی این جشن تبدیل شود. سال نو چینی همچنین با مفهوم آغاز دوباره، دور کردن انرژی‌های منفی و دعوت از خوش‌یمنی برای سال جدید پیوند خورده است.

فستیوال فانوس‌ چین؛ زیباترین جشن نور در چین

• زمان برگزاری: پانزدهمین روز ماه اول قمری (۱۵ روز بعد از سال نو چینی)
• مکان برگزاری: سراسر چین؛ به‌ویژه پکن، نان‌جینگ، شانگهای، شیان و گوانگژو

فستیوال فانوس‌ها (Lantern Festival) یکی از محبوب‌ترین و تماشایی‌ترین جشن‌های سنتی چین است که در پانزدهمین روز از ماه اول تقویم قمری برگزار می‌شود و پایان جشن‌های سال نو چینی را رقم می‌زند. این جشن، اوج نور، رنگ و شور فرهنگی چین است و در بسیاری از شهرها، خیابان‌ها را به یک نمایش بزرگ هنری تبدیل می‌کند.

فستیوال فانوس‌ها از دوران سلسله هان شروع شد؛ وقتی امپراتور برای احترام به بودا دستور داد در معابد، فانوس روشن کنند. بعد از مدتی، مردم عادی هم این کار را انجام دادند. آن‌ها، فانوس‌ها را روشن می‌کردند تا آرزوهایشان را به آسمان بفرستند و از شر شیاطین و انرژی‌های بد دور بمانند. کم‌کم معما نوشتن و حدس‌زدن روی فانوس‌ها هم به یکی از سرگرمی‌های محبوب این جشن تبدیل شد.

اگر برای دیدن این رویداد به شهر شیان رفتید، دیدن ارتش سفالی چین را نیز فراموش نکنید.

جشن نیمه پاییز چین؛ جشن ماه و خانواده

• زمان برگزاری: پانزدهمین روز هشتمین ماه قمری (در ماه سپتامبر، همزمان با شهریور)
• مکان برگزاری: سراسر چین؛ به‌خصوص پکن، شانگهای، گوانگ‌ژو، هانگژو و شی‌آن

یکی از فستیوال های دوست داشتنی کشور چین، جشن نیمه پاییز (Mid-Autumn Festival) است؛‌ جشنی که همزمان با شب ماه کامل برگزار می‌شود و طی آن، مردم دور هم جمع می‌شوند تا کیکِ ماه بخورند، زیر نور ماه بنشینند و از کنار هم بودن لذت ببرند. جشن نیمه پاییز با نام فستیوال ماه (Moon Festival) هم شناخته می‌شود. این جشن، فضای آرام و شاعرانه‌ای دارد و در بیشتر شهرهای چین با فانوس‌های رنگی، چراغانی و برنامه‌های فرهنگی همراه است. در پکن، تماشای ماه کامل از فضای تاریخی کاخ تابستانی پکن یکی از تجربه‌های محبوب جشن نیمه پاییز است.

ریشه جشن نیمه پاییز به افسانه قدیمی «چانگ‌» (Chang’e) برمی‌گردد؛ داستان زنی که پس از نوشیدن اکسیر جاودانگی، از زمین جدا شد و در ماه زندگی کرد. همین قصه باعث شد که ماه کامل در فرهنگ چین نماد آرامش، کامل‌بودن و کنار هم بودن خانواده باشد.

جشنواره روح گرسنه؛ از اسرارآمیزترین فستیوال های چین

• زمان برگزاری: پانزدهمین روز هفتمین ماه قمری (معمولا آگوست)
• مکان برگزاری: سراسر چین؛ به‌ویژه در شهرهای سنتی جنوب و جنوب‌شرقی مانند فوشان، شانتو، شامن و هنگ‌کنگ

جشنواره روح گرسنه (Ghost Festival) یکی از آیین‌های قدیمی و متفاوت چین است؛ جشنی که در آن مردم باور دارند ارواح نیاکان و گذشتگان برای مدتی به دنیا بازمی‌گردند. چینی‌ها به ماه هفتم قمری می‌گویند «ماه ارواح». آن‌ها باور دارند در این زمان دروازه‌های دنیای زیرین باز می‌شود و ارواح نیاکان و حتی روح‌های سرگردان برای مدتی کوتاه به دنیای زندگان برمی‌گردند. به همین دلیل سفره‌ای از غذاهای چین و میوه کنار خیابان می‌گذارند، عود روشن می‌کنند، کاغذهای نمادین پول و لباس می‌سوزانند و فانوس‌های شناور روی آب رها می‌کنند تا راه خانه را برای ارواح روشن کنند و آن‌ها گرسنه یا سرگردان نمانند.

برای گردشگران، این جشن فرصتی کم‌نظیر است تا از نزدیک ببینند احترام به نیاکان چطور در زندگی روزمره مردم چین ریشه دارد. فقط یادتان باشد شب‌ها سروصدا نکنید و به سفره‌هایی که کنار خیابان چیده شده نزدیک نشوید؛ چون واقعا برای ارواح چیده شده است!

فستیوال چینگ مینگ؛ روز پاک‌سازی آرامگاه‌ها و گرامی‌داشت نیاکان

• زمان برگزاری: ۴ یا ۵ آوریل
• مکان برگزاری: سراسر چین؛ در شهرهای کوچک و بزرگ به یک شکل برگزار می‌شود.

فستیوال چینگ‌مینگ (Qingming Festival) که به «جشن روز آرامگاه‌روبی» یا Tomb Sweeping Day هم معروف است، یکی از مهم‌ترین آیین‌های سنتی چین است. فضای این جشن آرام، محترمانه و صمیمی است و ریشه‌ای بسیار عمیق در فرهنگ مردم چین دارد. فستیوال چینگ مینگ هر سال در ابتدای بهار برگزار می‌شود؛ زمانی که هوا رو به گرمی می‌رود و طبیعت دوباره جان می‌گیرد. مردم در این روز برای ادای احترام به نیاکان خود به آرامستان‌ها می‌روند، قبرها را تمیز می‌کنند و برای عزیزان از دست‌رفته خوراکی، عود و اهدایی‌های نمادین می‌گذارند. فضای این جشن آرام، محترمانه و صمیمی است و ریشه‌ای بسیار عمیق در فرهنگ چینی دارد.

این جشن فقط مختص چین نیست و در کشورهایی مانند ویتنام، سنگاپور، کره‌جنوبی و ژاپن (استان اوکیناوا) هم به شکل‌های متفاوت برگزار می‌شود. در هر کشور رسم‌های ویژه‌ای وجود دارد، اما نقطه مشترک همه آن‌ها احترام به نیاکان است.

فستیوال قایق اژدها؛ رقابت هیجان‌انگیز روی آب

• زمان برگزاری: پنجمین روز ماه پنجم قمری
• مکان برگزاری: در سراسر چین؛ اما معروف‌ترین مسابقات در هنگ‌کنگ، گوانجو، هانگژو و پکن است؛ شهرهایی که خودشان از محبوب‌ترین جاهای دیدنی چین به شمار می‌روند.

فستیوال قایق اژدها (Dragon Boat Festival) یکی از چهار جشن بزرگ سنتی چین است؛ جشنی که هر سال در روز پنجم از ماه پنجم قمری برگزار می‌شود و شهرهای مختلف چین را به صحنه‌ای پرهیجان از مسابقه‌های دسته‌جمعی، صدای طبل و قایق‌های رنگارنگ اژدها تبدیل می‌کند. در سال ۲۰۲۶ این جشن در ۱۹ ژوئن برگزار می‌شود و سه روز تعطیلی رسمی در چین دارد.

درباره پیدایش فستیوال قایق اژدها دو روایت مهم وجود دارد. مشهورترین روایت می‌گوید که این جشن برای گرامی‌داشت شاعر میهن‌دوست چیو یوان (Qu Yuan) است؛ کسی که پس از سقوط سرزمینش، خودش را در رودخانه می‌لو (Miluo River) انداخت. مردم برای پیدا کردن او با قایق به رود زدند و برای اینکه ماهی‌ها به بدنش آسیب نزنند، کوفته‌های برنجی را به آب ریختند؛ غذایی که بعدها به نام زونگ‌زی (Zongzi) شناخته شد و به بخش اصلی این جشن تبدیل شد.

اما اسناد تاریخی نشان می‌دهد که فستیوال قایق اژدها حتی پیش از داستان چیو یوان وجود داشته. در گذشته، ماه پنجم قمری را «ماه سم و بیماری» می‌دانستند؛ چون در این زمان مارها، عقرب‌ها و موجودات سمی ظاهر می‌شدند و بیماری‌ها بیشتر بود. به همین دلیل، مردم برای محافظت از خود، گیاهان دارویی مثل چِن‌آی و کالاموس را روی در خانه‌ها می‌آویختند و شراب مخصوص رئالگار (Realgar Wine) می‌نوشیدند تا از بیماری‌ها و انرژی‌های منفی دور بمانند.

فستیوال موسیقی چانگ‌جین؛ رویداد هنری محبوب جوانان

• زمان برگزاری: اواخر بهار یا تابستان
• مکان برگزاری: شهر چانگ‌جین و شهرهای میزبان اطراف

فستیوال موسیقی چانگ‌جین (Changjin Music Festival) یکی از محبوب‌ترین رویدادهای هنری چین در میان جوانان است. این جشن هر سال با حضور گروه‌های موسیقی مدرن، اجراهای زنده، نمایش‌های هنری و جمعیت پرانرژی برگزار می‌شود و هدف آن حمایت از موسیقی مدرن، نمایش استعدادهای جوان و ایجاد فضایی برای دورهمی، فرهنگ‌سازی و تبادل هنری است.

این فستیوال، در ابتدا به‌عنوان یک رویداد محلی برای معرفی گروه‌های مستقل موسیقی شکل گرفت، اما خیلی زود محبوب و به یک جشنواره بزرگ هنری تبدیل شد. چانگ‌جین امروز فقط یک جشن موسیقی نیست؛ بخشی از سبک زندگی جوانان در شهرهای مدرن چین است؛ شهری که کنار سالن‌ها و فضاهای فرهنگی، مجموعه‌ای از مراکز خرید چین و تفریحات شهری را هم در خود جای داده است.

جشن آب یون‌نان؛ فستیوال سنتی قوم دای

• زمان برگزاری: بین ۱۳ تا ۱۵ آوریل (هم‌زمان با سال نو دای)
• مکان برگزاری: استان یون‌نان، مخصوصا شهر ژیشوانگ‌بانا (Xishuangbanna) و مناطق دای‌نشین اطراف

جشن آب یون‌نان (Water Splashing Festival) یکی از زیباترین و شادترین جشن‌های جنوب چین است؛ جشنی که مردم قوم دای هر سال با پاشیدن آب روی یکدیگر، رژه‌های رنگارنگ، موسیقی محلی و رقص‌های سنتی برگزار می‌کنند.

در فرهنگ دای، آب نماد پاکی و خوش‌یمنی است. جشن با آیین‌های مذهبی شروع می‌شود و اوج آن «حمام‌دادن بودا» است؛ مجسمه بودا را از معبد بیرون می‌آورند و با آب می‌شویند تا سال جدید با پاکی آغاز شود. بعد از این مراسم، جشن اصلی شروع می‌شود و مردم با ظرف، بطری یا سطل، روی هم آب می‌پاشند. این کار در فرهنگ دای به معنای آرزو کردن خوشبختی برای دیگران است.

فستیوال یخ و برف هاربین؛ دیزنی‌لند واقعی از یخ و نور

• زمان برگزاری: از اواخر دسامبر تا اواخر فوریه یا اوایل مارس (رسما از ۵ ژانویه افتتاح می‌شود)
• مکان برگزاری: شهر هاربین، استان هیلونگ‌جیانگ

جشنواره یخ و برف هاربین (Harbin International Ice and Snow Festival) یکی از خیره‌کننده‌ترین رویدادهای زمستانی جهان است. جایی که هر سال در سرمای سخت شمال‌شرق کشور، یک شهر یخی واقعی ساخته می‌شود. قصرهای چند طبقه، مجسمه‌های غول‌پیکر، تونل‌های یخی و خیابان‌هایی که زیر نورهای رنگی می‌درخشند، هاربین را شبیه یک «دیزنی‌لند یخی» می‌کنند. شب‌ها که نورپردازی‌ها روشن می‌شود، منظره‌ای شکل می‌گیرد که واقعا دیدنش از نزدیک یک تجربه فراموش‌نشدنی است.

این شهر یخی شگفت‌انگیز برای بسیاری از مسافران در لیست عجایب کشور چین قرار می‌گیرد؛ جایی که هنر، نور و سرمای افسانه‌ای در کنار هم قرار می‌گیرند.

داستان این جشنواره از یک رسم ساده شروع شد. سال‌ها پیش، ماهیگیران محلی روی رودخانه یخ‌زده سونگهوا، چراغ‌هایی از یخ می‌ساختند تا در تاریکی مسیرشان را روشن کنند. همین چراغ‌های ساده، بعدها تبدیل شد به نمایش‌های کوچک محلی، و از دهه ۱۹۸۰ میلادی این رسم کوچک به یک جشنواره بزرگ و بین‌المللی تغییر ماهیت داد.

در فصل جشنواره، شهر هاربین به‌قدری شلوغ می‌شود که بسیاری از مسافران از ماه‌ها قبل هتل‌های چین را رزرو می‌کنند تا در روزهای اوج جشن، جای خالی پیدا کنند.

اگر به دیزنی لند نیز علاقه‌مندید، پیشنهاد می‌کنیم دیدن دیزنی‌لند شانگهای را در سفر به کشور چین از دست ندهید.

جشن گل‌های هلو؛ جشن شکوفه‌های بهاری

• زمان برگزاری: در ماه‌های مارس و آوریل (وقتی شکوفه‌های هلو باز می‌شوند)
• مکان برگزاری: مناطق مختلف چین؛ از جمله پکن، شانگهای، هانگژو، گوانگ‌ژو و مناطق روستایی با باغ‌های هلو

جشن گل‌های هلو (Peach Blossom Festival) یکی از زیباترین جشن‌های بهاری چین است؛ جشنی که با آغاز فصل شکوفه‌دهی در باغ‌های هلو برگزار می‌شود و منظره‌هایی می‌آفریند که توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند.

در فرهنگ چین، شکوفه هلو نماد عشق، جوانی، شروع تازه و خوش‌یمنی است. به همین دلیل، جشن گل‌های هلو تنها یک جشن طبیعت نیست؛ نوعی خوش‌آمدگویی به بهار و دعوت برای شروعی تازه است.

اگر برای دیدن این جشن راهی شانگهای شدید، تماشای باغ یو شانگهای و معبد جید بودا را نیز فراموش نکنید.

فستیوال خورشید سیاه؛ مراسم باستانی اقوام محلی

• زمان برگزاری: اواخر زمستان یا اوایل بهار
• مکان برگزاری: مناطق روستایی جنوب‌غرب چین، به‌ویژه نواحی کوهستانی اقوام محلی

فستیوال خورشید سیاه (Black Sun Festival) یکی از آیین‌های کمتر شناخته‌شده و کاملا بومی چین است؛ جشنی که در برخی مناطق جنوب‌غربی و روستاهای اقوام محلی برگزار می‌شود و بیشتر حالت یک مراسم باستانی، نمادین و آیینی دارد. این مراسم در روزی برگزار می‌شود که خورشید، طبق تقویم محلی، به مرحله‌ای خاص از چرخه زمستانی یا بهاری می‌رسد؛ زمانی که اقوام باستانی معتقد بودند نیروی خورشید ضعیف می‌شود و باید با آیین‌های گروهی آن را تقویت و از بدی‌ها محافظت کنند.

مردم با روشن کردن آتش‌های بزرگ، اجرای رقص‌های آیینی، خواندن سرودهای قدیمی و نقاشی‌های نمادین روی صورت و بدن، تلاش می‌کردند خورشید را دوباره بیدار کنند و از ارواح منفی دور بمانند.

بازدید از این مراسم نیازمند احترام کامل به آیین‌های محلی و رعایت آداب و مقررات است؛ موضوعی که در بسیاری از جشن‌های بومی، بخشی از نانوشته‌های قوانین کشور چین محسوب می‌شود.

جشن برداشت برنج؛ آیین شکرگزاری مردم چین

• زمان برگزاری: اواخر سپتامبر تا اوایل نوامبر
• مکان برگزاری: مناطق روستایی جنوب و جنوب‌شرقی چین؛ به‌ویژه در استان‌های گوانگ‌شی، گویژو، یون‌نان و فوجیان

جشن برداشت برنج (Rice Harvest Festival) یکی از اصیل‌ترین و زیباترین فستیوال‌های روستایی چین است. این جشن بیشتر توسط اقوام غیر هان مثل ژوانگ، میائو، دونگ، یائو و هاینان لی برگزار می‌شود و لحظه‌ای را جشن می‌گیرند که شالیزارهای طلایی، آماده برداشت برنج می‌شوند.

در باورهای کهن، کشاورزان معتقد بودند «روح برنج» یا «مادر برنج» در مزارع زندگی می‌کند و اگر پس از برداشت از او قدردانی نشود، سال بعد محصول کم می‌شود. به همین دلیل، پس از جمع‌آوری محصول، بهترین خوشه‌ها را به خدای برنج یا نیاکان تقدیم می‌کردند، آوازهای جمعی می‌خواندند و با جشن و غذا از زمین تشکر می‌کردند. این فستیوال، ترکیبی از شکرگزاری، دعا برای باروری زمین و اتحاد روستایی است.

فستیوال بانفو؛ جشن بزرگ بوداییان

• زمان برگزاری: هشتمین روز از چهارمین ماه قمری (۲۶ آوریل ۲۰۲۶)
• مکان برگزاری: معبد لاما پکن، کوه اِمِی در سیچوان، کوه پوتوئو در ژجیانگ، کوه جیو‌هوا در آنهویی، معبد جوکنگ در لهاسا و معابد بزرگ شهرهای شانگهای، هانگژو، گوانگ‌ژو و شی‌آن

فستیوال بانفو (Bathing Buddha Festival / Yùfó Jié) یکی از مقدس‌ترین مراسم‌های بودایی در چین است. در این جشن معنوی و زیبا هم تولد، هم رسیدن به روشنگری و هم درگذشت بودا در یک روز گرامی داشته می‌شود. بر اساس سنت بودایی ماهایانا، گفته می‌شود زمانی که بودا متولد شد، ۹ اژدهای آسمانی آب معطر بر سر او باریدند تا بدنش پاک و مقدس شود. به همین دلیل، در فستیوال بانفو مردم و راهبان مجسمه کوچک بودا را با آب یا چای معطر می‌شویند.

اگر در سفر به چین در این فستیوال شرکت کردید، می‌توانید خودتان آب معطر روی مجسمه بودا بریزید و دعا کنید. توجه داشته باشید که لباس مناسب بپوشید، آرام رفتار کنید و داخل معابد از فلاش دوربین استفاده نکنید تا حرمت مراسم حفظ شود.

جشنواره شب هفتم؛ ولنتاین چینی

• زمان برگزاری: هفتمین روز از هفتمین ماه قمری (۱۹ آگوست ۲۰۲۶ میلادی)
• مکان برگزاری: در سراسر چین جشن گرفته می‌شود؛ از شهرهای بزرگ مثل پکن، شانگهای، چنگدو تا روستاهایی که آیین‌های قدیمی را حفظ کرده‌اند.

جشنواره شب هفتم (Qixi Festival / Double Seventh Festival) عاشقانه‌ترین جشن سنتی چین است؛ جشنی با قدمتی بیش از ۲هزار سال که هر سال در هفتمین شب هفتمین ماه قمری برگزار می‌شود. چینی‌ها این روز را «ولنتاین چینی» می‌نامند؛ شبی که افسانه معروف «گاوچران و بافنده» دوباره زنده می‌شود و آسمان، رودخانه‌ای از ستارگان را برای دیدار سالانه‌ آن‌ها روشن می‌کند.

افسانه عاشقانه نیولانگ و ژین‌نو (Niulang & Zhinü) روایتگر عشق ممنوعه یک گاوچران مهربان و یک دختر بافنده آسمانی است. دختر بافنده ژین‌نو، دختر امپراتور آسمان بود و زیباترین پارچه‌های ابریشمی جهان را برای کهکشان می‌بافت. روزی از میان تار و پود دستگاه بافندگی‌اش، چشمش به نیو لانگ، گاوچرانی ساده و مهربان افتاد و دل‌بسته‌ او شد. عشقشان آن‌قدر خالص بود که پنهانی با هم ازدواج کردند.

اما وقتی امپراتور آسمان از این رابطه باخبر شد، به خشم آمد و ژین‌نو را به آن سوی راه شیری برد. نیو لانگ با کمک گاو جادویی‌اش به‌دنبال او رفت، اما امپراتور با کشیدن خطی نورانی از ستارگان، آن‌ها را برای همیشه از هم جدا کرد. با این‌همه، کلاغ‌ها پلی از بال‌هایشان ساختند تا این دو فقط یک‌بار در سال در شب هفتم به هم برسند. همین داستان، باعث شده جشنواره شب هفتم برای چینی‌ها نماد عشق پایدار، وفاداری و آرزوهای عاشقانه باشد.

جشنواره دو نهم؛ فستیوال بزرگداشت سالمندان و طبیعت‌گردی

• زمان برگزاری: نهمین روز نهمین ماه قمری (اکتبر)
• مکان برگزاری: سراسر چین؛ به‌ویژه شهرهایی مانند پکن، شانگهای، هانگژو و مناطق کوهستانی و هر پارک یا کوهی که برگ‌های پاییزی قرمز و نارنجی دارد.

فستیوال دو نهم (Double Ninth Festival / Chong Yang Festival) یکی از قدیمی‌ترین جشن‌های چین است که از سال ۱۹۸۹ میلادی به طور رسمی «روز سالمندان» چین هم نامیده می‌شود. در فرهنگ چین، عدد «۹» نماد روشنایی و نیروی حیات است؛ برای همین روز «۹/۹» را «یانگِ دوبل» و زمانی خوش‌یمن برای طول عمر و سلامتی می‌دانستند. از آنجایی که این جشن درست در آستانه زمستان برگزار می‌شود، قدیمی‌ها برای نیاکانشان لباس‌های کاغذی می‌سوزاندند تا به‌صورت نمادین «لباس زمستانی» برای روحشان بفرستند. کم‌کم همین رسم، جشن دو نهم را به روزی برای احترام به سالمندان، یادبود گذشتگان و محکم‌تر شدن پیوندهای خانوادگی تبدیل کرد. در این روز، مردم طبق سنت به کوه‌ها می‌روند، گل داوودی تماشا می‌کنند، شراب داوودی می‌نوشند و کیک مخصوص دو نهم می‌خورند.

جشنواره انقلاب زمستانی؛ طولانی‌ترین شب سال در تقویم چینی

• زمان برگزاری: ۲۱ یا ۲۲ دسامبر
• مکان برگزاری: سراسر چین؛ بیشتر در فضای خانه و کنار سفره‌های گرم

جشنواره انقلاب زمستانی (Dōngzhì Festival) شبی است که چین در سکوت طولانی‌ترین تاریکی سال، تولد دوباره خورشید را جشن می‌گیرد؛ چیزی شبیه شب یلدا در فرهنگ ایرانی. درست همین شب است که چینی‌ها باور دارند «نور دوباره برمی‌گردد» و جهان یک‌قدم دیگر به گرما و حیات نزدیک می‌شود؛ برای همین، فضای این جشن بیشتر از آنکه شاد و پرهیاهو باشد، صمیمی، آرام و خانوادگی است. خانواده‌ها باور داشتند اگر این شب بلند را کنار هم بگذرانند، سال جدید برایشان پربرکت و آرام خواهد بود.

در جنوب چین، تانگ‌یوان (گلوله‌های شیرین برنجی) می‌پزند؛ غذایی گرد و کامل که نماد دورهمی و صمیمیت است. در شمال هم دامپلینگ‌های داغ سرو می‌شود تا یادآوری کند حتی اگر زمستان سرد باشد، گرمای خانه همیشه برقرار می‌ماند. غذاهای سنتی این شب بعدها در بسیاری از شهرها به‌عنوان بخشی محبوب از سوغات چین شناخته شد.

جشنواره انقلاب تابستانی؛ جشن بلندترین روز سال

• زمان برگزاری: ۲۰ تا ۲۲ ژوئن
• مکان برگزاری: مناطق روستایی و کشاورزی در سراسر چین

جشن انقلاب تابستانی (Summer Solstice / Xiàzhì) همان روزی است که خورشید بیشترین ساعت ممکن را در آسمان می‌ماند. در چین، این روز فقط یک پدیده طبیعی نیست؛ یک مناسبت قدیمی است که کشاورزان و خانواده‌ها از هزاران سال قبل آن را جشن می‌گرفتند.

در گذشته، مردم این روز را نشانه‌ای از قوت گرفتن تابستان و نزدیک شدن فصل برداشت می‌دانستند. خانواده‌ها دور هم جمع می‌شدند و غذاهای تابستانی می‌خوردند؛ مثل نودل‌های خنک، دامپلینگ یا خوراک‌های گندمی تازه. در جنوب چین هم خوردن میوه‌های فصل مثل لیچی رایج بود تا بدن خنک بماند.

در طب سنتی چین، انقلاب تابستانی زمانی است که انرژی گرم و فعال طبیعت به بیشترین حد می‌رسد. بعد از آن، دنیا کم‌کم خنک‌تر و آرام‌تر می‌شود. به همین دلیل، مردم این روز را وقت مناسبی برای سبک‌تر غذا خوردن، خنک نگه‌داشتن بدن و دادن کمی آرامش به ذهن می‌دانند. برای گردشگرانی که دنبال شناخت فصل‌ها و بهترین زمان سفر به چین هستند، انقلاب تابستانی یکی از جذاب‌ترین رویدادهای تقویم سنتی است.

اگر به دیدن طبیعت منحصربه‌فرد چین نیز علاقه دارید، نباید دیدن پارک ژانگ جیاجی و پارک تیان من را از دست بدهید.

سوالات متداول درباره فستیوال های چین