ماچوپیچو کجاست | همه چیز درباره اسرارآمیزترین شهر باستانی ⛰️

تاریخچه ماچوپیچو در پرو و داستان کشف دوباره آن

شهر افسانه‌ای ماچوپیچو، یکی از عجایب هفتگانه جدید جهان، در حدود سال ۱۴۵۰ میلادی و در دوران اوج امپراتوری اینکاها ساخته شد. بسیاری از تاریخ‌پژوهان بر این باورند که این شهر کوهستانی، هرچند که برای اقامتگاه سلطنتی پاچاکوتک طراحی شده بود، اما هیچ‌گاه به‌طور کامل به‌عنوان محل سلطنت یا مرکز حکومتی به بهره‌برداری نرسید.

برخی پژوهشگران معتقدند که ساخت آن ناتمام مانده و پیش از آنکه اینکاها فرصت استفاده از آن را داشته باشند، با حمله اسپانیایی‌ها در دهه ۱۵۳۰ میلادی و رخدادهای سیاسی پس از آن، ماچوپیچو عملاً بلااستفاده، رها و متروکه شد و قرن‌ها از یاد رفت. گفته می‌شود که بزرگان اینکا، تنها توانستند بخش‌هایی از ثروت و طلاهای خود را برای امنیت بیشتر به این منطقه منتقل کنند.

اما داستان کشف دوباره ماچوپیچو نیز خود ماجرایی جذاب است: در سال ۱۹۱۱ میلادی، هیِرم بینگهام (Hiram Bingham)، تاریخ‌دان دانشگاه ییل، هنگام سفر تحقیقاتی به پرو در جست‌وجوی شهر گمشده ویلکابامبا بود. او در روستایی کوچک به نام ماندور پامپا (Mandor Pampa) با یک کشاورز محلی مشورت کرد؛ کشاورزی که از ویرانه‌هایی بالاتر از کوه خبر می‌داد. بینگهام خواست این ویرانه را از نزدیک ببیند. پس با چند راهنما و یک پسربچه ۱۱ ساله محلی به نام ملچور آرتیگا، راهی شد. آن‌ها پس از طی مسیری دشوار و جنگلی، در ۲۴ جولای ۱۹۱۱ میلادی بر فراز سکویی سنگی رسیدند که شهری فراموش‌شده اما با شکوه را پیش چشمانشان نمایان می‌کرد؛ ماچوپیچو.

پژوهشگران می‌گویند ساخت این شهر بدون استفاده از ابزارهای آهنی یا چرخ انجام شد؛ تنها با سنگ، چوب و مفرغ و با دقتی حیرت‌انگیز که هنوز هم مهندسان دنیای مدرن را شگفت‌زده می‌کند. علت نداشتن چرخ در تمدن اینکاها هم ساده بود: آن‌ها حیوانات بارکش بزرگی مثل اسب یا گاو نداشتند و تنها از لاما و آلپاکا برای حمل بار استفاده می‌کردند. تراس‌بندی‌های سنگی اطراف ماچوپیچو، راز ماندگاری آن در برابر زلزله‌ها و بارش‌های شدید کوه‌های آند است.

امروزه این شهر از عجایب کشور پرو به‌شمار می‌رود و سالانه میلیون‌ها گردشگر از سراسر دنیا برای دیدنش راهی کوه‌های آند می‌شوند. اگر شما هم به تاریخ تمدن‌های کهن علاقه‌مندید، بازدید از ماچوپیچو را می‌توانید در کنار دیگر شهرهای کشور پرو مانند کوزکو و آریکویپا (Arequipa) برنامه‌ریزی کنید. همچنین در جنوب کشور، خطوط نازکا (Nazca Lines) با نقوش اسرارآمیز خود دست کمی از ماچوپیچو ندارد و برای کسانی که شیفته رمزگشایی از رازهای تمدن‌های باستانی هستند، حس ماجراجویی را در وجودشان زنده می‌کند.

اینکاها چه کسانی هستند؟

اینکاها یکی از بزرگ‌ترین اقوام بومی و سرخ‌پوست قاره آمریکای جنوبی بودند که توانستند قدرتمندترین امپراتوری این قاره را بنا کنند. این امپراتوری که در زبان بومی آن‌ها تاوانتینسویو (Tawantinsuyu) نام داشت، به معنای چهار منطقه متحد است و سرزمین‌هایی از پرو، بولیوی، اکوادور، و بخش‌هایی از آرژانتین، شیلی و کلمبیا را در بر می‌گیرد. پایتخت این امپراتوری در شهر کوزکو (Cusco) قرار داشت که درحال‌حاضر یکی از مهم‌ترین شهرهای کشور پرو به‌شمار می‌رود. دوره طلایی اینکاها از سال ۱۴۳۸ تا ۱۵۳۳ میلادی ادامه داشت؛ تا اینکه با ورود فاتحان اسپانیایی، امپراتوری‌شان سقوط کرد.

جالب است بدانید واژه «اینکا» در زبان بومی، به معنی «خدا در زمین» بود. هرچند این قوم خط نوشتاری نداشتند، اما فرهنگ و دانش پیشرفته‌شان در معماری، کشاورزی، راهسازی و مهندسی هنوز هم الهام‌بخش است. یکی از درخشان‌ترین جلوه‌های تمدن آن‌ها، شهر اسرارآمیز ماچوپیچو است.

طبق افسانه‌های اینکاها، خدای آفریننده ویراکوچا (Viracocha) از دریاچه تیتیکاکا سه غار آفرید که از یکی از آن‌ها ۴ برادر و ۴ خواهر بیرون آمدند. یکی از آن‌ها، ایار منکو (Ayar Manco)، با یک میله طلایی همراه بود که می‌توانست مرغوب‌ترین خاک را تشخیص دهد. او در مسیر جست‌وجوی سرزمین‌های گوناگون، در هر نقطه میله‌ طلایی‌اش را در خاک فرو می‌کرد تا زمین برگزیده را بیابد. سرانجام، وقتی به کوزکو رسید، میله در خاک فرو رفت و این نشانه‌ای از سوی خدایان بود که او سرزمین مقدس برای آغاز زندگی را پیدا کرده است. از همان‌جا، ایار منکو با نام منکو کاپاک (Manco Capac) شناخته شد و بنیان امپراتوری باشکوه اینکاها را گذاشت.

ویژگی‌های ماچو پیچو

ساخت شهر ماچوپیچو در حدود سال ۱۴۵۰ میلادی و به دستور امپراتور بزرگ اینکاها، پاچاکوتی آغاز شد. ماچوپیچو در ارتفاع ۲۴۳۰ متری از سطح دریا واقع شده؛ جایی که ابرها به کوه‌ها می‌پیچند و چشم‌انداز دره‌ اورو بامبا در زیر پای بازدیدکنندگان گسترده می‌شود. همین موقعیت مرتفع، علاوه بر نقش دفاعی، زیبایی بصری منحصربه‌فردی به شهر بخشیده است. قرار گرفتن در چنین ارتفاعی، یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی است که باعث شده ماچوپیچو در نگاه نخست، مکانی میان زمین و آسمان به نظر برسد.

اما هدف دقیق ساخت این شهر هنوز در پرده‌ای از ابهام است. همانطور که اشاره شد، اینکاها هیچ سیستم نوشتاری نداشتند و تنها با ابزاری به نام کیپو (Quipu) یا رشته‌هایی با گره‌های منظم برای ثبت اطلاعات عددی، داده‌های خود را ذخیره می‌کردند. به همین دلیل، نظریه‌های گوناگونی درباره کاربری ماچوپیچو وجود دارد:

• برخی پژوهشگران آن را اقامتگاه سلطنتی پاچاکوتی می‌دانند؛
• برخی دیگر بر این باورند که این مکان یک مرکز مذهبی یا تشریفاتی بوده؛

گروهی از متخصصان هم معتقدند ماچوپیچو در چشم‌اندازی مقدس بنا شده تا ارتباط انسان با خدایان و طبیعت حفظ شود.

با وجود تمام این فرضیه‌ها، یک حقیقت مسلم است: ماچوپیچو تجسم نبوغ و ایمان تمدن اینکاهاست؛ شهری که بر قله‌های مه‌آلود آند ایستاده و قرن‌هاست تعجب گردشگران را برمی‌انگیزد. اگر می‌خواهید از نزدیک این شاهکار باستانی را ببینید و در مسیر افسانه‌ای کوه‌های ماچوپیچو قدم بزنید، تور پرو بامبو اکوتور بهترین انتخاب برای شما خواهد بود.

علت عجیب بودن شهر ماچوپیچو

آنچه ماچوپیچو را تا این اندازه شگفت‌انگیز می‌کند، شیوه‌ ساخت آن است. تصور کنید قرن‌ها پیش، در دورانی که نه چرخ وجود داشت و نه ابزارهای آهنی پیشرفته، مردم توانستند یک شهر سنگی با معماری دقیق و مقاوم در برابر زلزله بسازند. سنگ‌ها به‌قدری منظم در کنار هم چیده شده‌اند که حتی تیغه‌ای نازک نمی‌تواند میان آن‌ها نفوذ کند.

با این حال، همانطور که گفتیم هدف از ساخت ماچوپیچو هنوز به‌طور قطع مشخص نیست. نکته جالب اینجاست که با وجود نزدیکی به مسیرهای اصلی امپراتوری، فاتحان اسپانیایی هرگز موفق به کشف ماچوپیچو نشدند؛ به همین دلیل این شهر از تخریب در امان ماند و قرن‌ها در میان مه و جنگل پنهان بود تا اینکه بیش از یک قرن پیش، دوباره کشف شد و حالا دیگر ماچوپیچو در کنار سایر جاذبه‌های پرو مانند پاراکاس و دره مقدس پرو تصویری از شکوه تمدن‌های باستانی آمریکای جنوبی است.

راه های دسترسی به شهر ماچوپیچو

شهر باستانی ماچوپیچو در منطقه‌ای کوهستانی و نسبتاً دورافتاده از کشور پرو قرار دارد. به همین دلیل، مسیرهای دسترسی به آن محدود است. هیچ جاده مستقیمی میان شهر کوزکو، دره مقدس اینکاها و آب‌های گرم یا همان آگواس کالینتس (Aguas Calientes) وجود ندارد. برای رسیدن به ماچوپیچو چند راه پیش‌رو دارید: سفر با قطار و اتوبوس یا پیمودن مسیر پیاده‌روی که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد.

سفر به ماچوپیچو با قطار

بیشتر مسافران برای راحتی و صرفه‌جویی در زمان، مسیر قطار را انتخاب می‌کنند. شرکت پِرو ریل (Peru Rail) چند نوع سرویس قطار اقتصادی (Vistadome)، میان‌رده‌ (Expedition) و قطار لوکس (Hiram Bingham) ارائه می‌دهد. حرکت قطارها معمولاً صبح و عصر انجام می‌شود. مسافران می‌توانند از ایستگاه پوروی (Poroy) در نزدیکی کوزکو یا از ایستگاه اولانتایتامبو (Ollantaytambo) در دره مقدس سوار قطار شوند و تا شهر آگواس کالینتس ادامه مسیر دهند. پس از رسیدن به ایستگاه ماچوپیچو، تنها ۲۰ دقیقه مسیر باقی می‌ماند که با اتوبوس شاتل (با خرید بلیت جداگانه) یا پیاده‌روی سربالایی می‌توان آن را طی کرد تا به ورودی اصلی برسید. مدت زمان مسیرها به‌طور تقریبی به شرح زیر است:

• از کوزکو تا ماچوپیچو: حدود ۴ ساعت
• از اولانتایتامبو تا ماچوپیچو: حدود ۲ ساعت
• از اوروبامبا (Urubamba) تا ماچوپیچو: حدود ۳ ساعت (تعداد حرکت محدود در هفته)

لازم است بدانید که فضای نگهداری بار در قطار محدود است؛ بنابراین، هر مسافر تنها مجاز به حمل یک کیف دستی تا وزن ۵ کیلوگرم (۱۱ پوند) است. بیشتر هتل‌ها در کوزکو و دره مقدس خدمات نگهداری چمدان رایگان دارند تا وسایل اضافی‌تان را قبل از سفر به ماچوپیچو در آنجا بگذارید.

مسیر آگواس کالینتس تا ماچوپیچو

شهر کوچک آگواس کالینتس در فاصله‌ حدود ۹ کیلومتری از مجموعه‌ باستانی ماچوپیچو قرار دارد و ۴۰۰ متر پایین‌تر از آن است. از ایستگاه اتوبوس که تنها چند دقیقه با ایستگاه قطار فاصله دارد، اتوبوس‌ها به‌صورت رفت‌وبرگشت گردشگران را از شهر تا ورودی ماچوپیچو جابه‌جا می‌کنند.

اولین اتوبوس‌ها حدود ساعت ۵:۳۰ صبح حرکت می‌کنند و کمی پیش از باز شدن دروازه‌های ماچوپیچو در ساعت ۶:۰۰ صبح به محل می‌رسند. شلوغ‌ترین زمان نیز معمولاً بین ساعت ۵:۳۰ تا ۶:۱۵ صبح و هنگام ورود قطارهای میان‌روز از کوزکو و دره مقدس (حدود ۹ تا ۱۰ صبح) است.

پیاده‌روی تا ماچوپیچو

مشهورترین مسیر رسیدن به ماچوپیچو، مسیر چهار روزه اینکا است که از میان کوه‌های بلند آند می‌گذرد، از چندین مکان کمتر شناخته‌شده اینکا عبور می‌کند و در نهایت با ورود از دروازه خورشید (Sun Gate) به ماچوپیچو پایان می‌یابد. برای پیمودن مسیر اصلی اینکا باید مجوز رسمی از پیش دریافت کنید، زیرا تعداد محدودی صادر می‌شود. اگر مجوزها تمام شده باشند، گزینه‌های جایگزین پیاده‌روی تا ماچوپیچو نیز وجود دارند:

• مسیر پیاده‌روی سالکانتای (Salkantay Trek): مسیر پنج‌ روزه‌ای که از کنار کوه برفی سالکانتای می‌گذرد و مناظر متنوعی از دشت‌های مرتفع تا جنگل‌های مه‌آلود دارد.
• مسیر پیاده‌روی لارِس (Lares Trek): مسیر چهار روزه‌ای که از میان روستاهای بومی دره لارِس می‌گذرد.

هر دو مسیر بدون نیاز به مجوز رسمی قابل پیمودن هستند و برای طبیعت‌گردان و علاقه‌مندان به فرهنگ مردم پرو انتخابی ارزشمند به شمار می‌روند.

بهترین زمان سفر به ماچوپیچو

در منطقه کوهستانی آند، شرایط جوی به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود که در ادامه، ویژگی هر کدام را مرور خواهيم کرد:

• فصل خشک (خرداد تا شهریور / ژوئن تا اکتبر): این دوره، بهترین زمان سفر به پرو و بازدید از ماچوپیچو محسوب می‌شود. در این ماه‌ها، هوا آفتابی و خشک بوده و احتمال بارندگی بسیار کم است. مسیرهای پیاده‌روی و دیدنی‌های اطراف در بهترین وضعیت خود قرار دارند.

البته توجه داشته باشید که این بازه، فصل پرگردشگر نیز هست؛ بنابراین بلیت ورودی، تورها و هتل‌ها گران‌تر هستند و به سرعت رزرو می‌شوند. پیشنهاد می‌شود برای سفر در این ماه‌ها، همه رزروها را از چند ماه قبل انجام دهید.

1. فصل بارانی (آذر تا بهمن / دسامبر تا فوریه): در این دوره، بارش باران در ارتفاعات ماچوپیچو بیشتر است و مسیرها لغزنده می‌شوند. اما از طرف دیگر، گردشگران کمترند و بازدید از بناها و مسیرها در فضایی آرام‌تر و خلوت‌تر صورت می‌گیرد.

اگر می‌خواهید در این فصل سفر کنید، باید حتماً لباس ضدآب و تجهیزات مناسب باران همراه خود داشته باشید.

جاهای دیدنی ماچوپیچو در پرو

سفر به پرو بدون بازدید از این شهر اسرارآمیز که یادگاری از تمدن باشکوه اینکاهاست، قطعاً کامل نخواهد بود. ماچوپیچو بخشی از تاریخ غنی و فرهنگ کهن مردم پرو را به نمایش می‌گذارد و با معماری منحصربه‌فرد خود، خاطره‌ای فراموش‌نشدنی برای شما رقم می‌زند. در ادامه، با برخی از مهم‌ترین جاهای دیدنی پرو در ماچوپیچو آشنا خواهید شد. پیشنهاد می‌کنیم در سوغاتی‌فروشی‌های این منطقه، حتما تکه‌ای از سوغات پرو رو بخرید و با خود به خانه بیاورید.

دروازه خورشید ماچوپیچو

دروازه خورشید یا اینتی پونکو (Inti Punku)، در گذشته ورودی اصلی به شهر باستانی ماچوپیچو بوده است. امروزه، بسیاری از گردشگرانی که مسیر معروف اینکا را طی می‌کنند، در آخرین روز سفر خود از همین نقطه وارد دژ تاریخی می‌شوند. اینجا، چشم‌اندازی بی‌نظیر از ماچوپیچو و کوه‌های اطراف دارد و یکی از بهترین نقاط برای تماشای طلوع خورشید بر فراز ویرانه‌های باستانی به‌شمار می‌رود.

کوه هواینا پیچو

کوه هواینا پیچو (Huayna Picchu)، قله‌ای گنبدی‌شکل است که در پس‌زمینه‌ شهر باستانی ماچوپیچو دیده می‌شود و یکی از محبوب‌ترین مسیرهای پیاده‌روی در این منطقه به شمار می‌رود. صعود به قله حدود یک ساعت زمان می‌برد و در انتهای مسیر، منظره‌ای شگفت‌انگیز از ماچوپیچو و دره‌های اطراف پیش رویتان قرار می‌گیرد. البته بخش‌های بالایی مسیر باریک و دارای شیب تند است، بنابراین اگر از ارتفاع می‌ترسید یا کوهنورد حرفه‌ای نیستید، بهتر است مسیر دیگری را انتخاب کنید. تعداد ورودی‌ها به این مسیر محدود به ۴۰۰ نفر در روز است و باید هنگام خرید بلیت ورودی، گزینه‌ صعود به هواینا پیچو را نیز رزرو کنید.

کوه ماچوپیچو

کوه ماچوپیچو (Machu Picchu Mountain) یکی دیگر از مسیرهای پیاده‌روی محبوب در مجموعه باستانی ماچوپیچو است که تقریباً دو برابر کوه مجاورش، یعنی هواینا پیچو، ارتفاع دارد. صعود به قله حدود یک‌ونیم تا دو ساعت زمان می‌برد و شامل مسیرهای سنگی و پله‌های طولانی است که نیاز به آمادگی جسمانی دارد. در بالاترین نقطه، چشم‌اندازی ۳۶۰ درجه از کوه‌های آند و دژ باستانی ماچوپیچو انتظار شما را می‌کشد. دسترسی به این مسیر نیز محدود است و باید هنگام خرید بلیت ورودی، گزینه‌ صعود به کوه ماچوپیچو را نیز رزرو کنید.

معبد خورشید

معبد خورشید (Temple of the Sun) به‌راحتی از میان سایر سازه‌ها قابل تشخیص است، زیرا تنها بنای نیم‌دایره‌ای شکل در مجموعه محسوب می‌شود. در روز انقلاب زمستانی، پنجره‌ جنوب‌شرقی این معبد دقیقاً در راستای طلوع خورشید قرار می‌گیرد و نور آن سنگ مقدس مرکز معبد را روشن می‌کند. بسیاری از پژوهشگران بر این باورند که این مکان توسط کاهنان بلندپایه‌ اینکا برای ستایش اینتی (Inti)، خدای خورشید، استفاده می‌شد.

سنگ اینتی‌هواتانا

سنگ اینتی‌هواتانا (Intihuatana) از یک قطعه بزرگ گرانیت تراشیده شده و گفته می‌شود که اینکاها از آن برای مشاهده و پیش‌بینی موقعیت خورشید و تعیین زمان‌های خاص در تقویم خود استفاده می‌کردند. نام آن در زبان کچوا (Quechua) به معنای محل بستن خورشید است و اشاره به این باور اینکاها دارد که این سنگ خورشید را در نقطه‌ای از آسمان نگه می‌دارد تا مانع از دور شدنش شود. موقعیت این سنگ در بالاترین نقطه‌ ماچوپیچو انتخابی آگاهانه بوده تا بهترین زاویه‌ تابش نور خورشید را داشته باشد.

سنگ مقدس

سنگ مقدس (Sacred Rock) یک تخته‌سنگ عظیم از جنس گرانیت است که درست پیش از ورودی مسیر کوه هواینا پیچو (Huayna Picchu) قرار دارد. قسمت بالایی این سنگ به شکلی تراشیده شده که شکل کوه یانانتین (Yanantin Mountain) را در آن سوی دره بازتاب می‌دهد. برای اینکاها، کوه‌ها روحانی و مقدس بودند و باور داشتند که هر کوه نگهبان انرژی خاصی است. احتمالاً این محل مکانی برای آیین‌ها و مراسم مذهبی بوده که در آن از ارواح کوه‌ها طلب برکت می‌کردند.

معبد کندور

معبد کندور (Temple of the Condor) با استفاده از دو تخته‌سنگ بزرگ گرانیتی ساخته شده که شکل بال‌های باز یک کرکس آمریکایی (Condor) را تداعی می‌کنند. در بخش پایینی، سنگ‌هایی برای نمایش سر و پرهای گردن پرنده قرار داده شده و دیوارهای سنگی اطراف، ساختار کلی معبد را کامل کرده‌اند. برخی پژوهشگران معتقدند که بخش مربوط به سر پرنده به عنوان قربانگاه یا محراب مذهبی استفاده می‌شد. همچنین، در یک غاری طبیعی در زیر یکی از بال‌ها، یک مومیایی کشف شده که نشان می‌دهد این مکان احتمالاً برای مراسم تدفین مقدس نیز به‌کار می‌رفته است.

پلکان چشمه‌ها

پلکان چشمه‌ها (Stairway of Fountains) شامل ۱۶ چشمه‌ سنگی پیوسته است که با کانال‌های ظریفی به هم متصل شده‌اند و آب از طریق آن‌ها از چشمه‌های طبیعی کوه ماچوپیچو به سمت پایین جریان می‌یابد. این سیستم پیچیده، آب را میان بخش‌های کشاورزی و مسکونی شهر توزیع می‌کرد و هنوز هم پس از قرن‌ها، آب در این مسیر جریان دارد. وجود این چشمه‌ها نشان‌دهنده‌ مهارت خارق‌العاده‌ اینکاها در طراحی سازه‌های هیدرولیکی پایدار است.

بهترین هتل های اطراف ماچوپیچو

در اطراف ماچوپیچو هتل‌های لوکس پنج‌ستاره، هاستل‌ها و اقامتگاه‌های اقتصادی مختلفی وجود دارد. در میان آن‌ها، تنها لژ ماچوپیچو سنکچوری (Machu Picchu Sanctuary Lodge) است که درست در کنار ورودی مجموعه‌ باستانی و بر فراز کوه قرار دارد. تمام هتل‌های دیگر در شهر کوچک آگواس کالینتس واقع شده‌اند و همگی در فاصله‌ کمی از ایستگاه قطار قرار دارند. در ادامه با برترین هتل‌های پیشنهادی در اطراف ماچوپیچو آشنا خواهید شد: