ریودوژانیرو کجاست | جاهای دیدنی ریو دو ژانیرو + عکس

ریودوژانیرو: شهر شگفتی‌ ها

ریودوژانیرو، یا «شهر شگفتی‌ها» (Cidade Maravilhosa)، عنوانی است که به‌خوبی زیبایی و جذابیت بی‌نظیر این شهر را به تصویر می‌کشد. این لقب، به دلیل طبیعت خیره‌کننده، فرهنگ پرجنب و جوش و تاریخ غنی، به این شهر داده شده است. ریو دو ژانیرو در میان کوه‌های سرسبز و اقیانوس اطلس قرار گرفته و با میراث فرهنگی و تاریخی غنی خود شهرتی جهانی دارد. مجسمه مسیح منجی (Christ the Redeemer) و کوه شوگرلوف (Sugarloaf Mountain)، که هر دو در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌اند، از نمادهای برجسته این شهر هستند.

ریودوژانیرو همچنین قلب تپنده موسیقی، سینما و ادبیات برزیل است و بسیاری از هنرمندان و اندیشمندان برجسته این کشور را پرورش داده است. سواحل معروفی همچون کوپاکابانا (Copacabana) و ایپانما (Ipanema) نه‌تنها مکانی برای استراحت، بلکه صحنه‌هایی برای رویدادهای فرهنگی، اجراهای موسیقی و آثار هنری به شمار می‌روند. افزون بر این، جنگل تیجوکا (Tijuca Forest) با اهمیت زیست‌محیطی و تنوع زیستی خود، به میراث طبیعی و فرهنگی این شهر افزوده است. همه این‌ها دلایلی بر شگفت‌انگیز بودن ریودوژانیرو برزیل هستند.

تاریخچه ریودوژانیرو

تاریخچه ریو دو ژانیرو به هزاران سال پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد؛ زمانی که این منطقه محل سکونت بومیان اولیه برزیل بود. این منطقه در ابتدا توسط قبایل توپی و گوارانی اشغال شده بود. این اقوام بومی زندگی ساده‌ای داشتند و از منابع طبیعی فراوان منطقه، از جمله جنگل‌های بارانی و خلیج گوانابارا، بهره‌برداری می‌کردند.

اما ریودوژانیرو که امروزه به عنوان یکی از نمادهای مهم برزیل شناخته می‌شود، شاهد تغییرات چشمگیر و رویدادهای مهمی بوده است. پرتغالی‌ها در اول ژانویه ۱۵۰۲ میلادی به خلیج گوانابارا (Guanabara Bay) رسیدند و با تصور اینکه این خلیج دهانه یک رودخانه است، نام «ریودوژانیرو» به معنای «رودخانه ژانویه» را بر آن نهادند. سال‌ها بعد، مهاجران فرانسوی تلاش کردند این منطقه را تصرف کنند، اما پس از دو سال جنگ سخت شکست خوردند.

در قرن ۱۷ میلادی، کشف طلا و الماس ریودوژانیرو را به بندری مهم تبدیل کرد و در سال ۱۷۶۳ میلادی، این شهر به پایتخت مستعمره پرتغال تبدیل شد. با کاهش منابع طلا، اقتصاد شهر به صادرات قهوه متکی شد و توسعه بیشتری یافت. پس از استقلال برزیل در سال ۱۸۲۲ میلادی، ریودوژانیرو همچنان پایتخت باقی ماند و به مرکز فرهنگی و اقتصادی کشور برزیل تبدیل شد.

در دهه ۱۹۶۰ میلادی، با انتقال پایتخت به برازیلیا، از فشارهای سیاسی و اقتصادی شهر ریو دو ژانیرو کاسته شد، اما ریو همچنان در صنعت، گردشگری و فرهنگ جایگاه برجسته‌ای دارد. میزبانی رویدادهای جهانی مانند المپیک ۲۰۱۶ و اجلاس زمین ۱۹۹۲ میلادی، جایگاه این شهر را در جهان تقویت کرده است.

جمعیت شهر ریو دو ژانیرو در برزیل

ریودوژانیرو، دومین شهر پرجمعیت برزیل پس از سائوپائولو است. جمعیت ریودوژانیرو در سال ۲۰۲۴ میلادی حدود ۱۳ میلیون و ۸۲۴ هزار نفر تخمین زده شده است. این در حالی است که در سال ۱۹۵۰ میلادی جمعیت این شهر حدود ۳ میلیون نفر بود. این آمار از آخرین گزارش «چشم‌انداز شهرنشینی جهانی سازمان ملل» گرفته شده و شامل جمعیت شهر و مناطق حومه آن می‌شود.

ریودوژانیرو در زمره پرتراکم‌ترین شهرهای جهان قرار دارد و این تراکم، به‌ویژه در مناطق مرکزی و جنوبی شهر به وضوح دیده می‌شود. همین موضوع، چالش‌هایی مانند کمبود مسکن، ترافیک سنگین و افزایش فقر در حاشیه‌ها را به همراه داشته است. محله‌های زاغه‌نشین، که به نام فاولا (Favela) شناخته می‌شوند، میزبان میلیون‌ها نفر از ساکنان شهر هستند و تصویری واضح از نابرابری‌های اقتصادی و اجتماعی موجود در این منطقه ارائه می‌دهند.

فرهنگ و زندگی در ریودوژانیرو

فرهنگ ریودوژانیرو سرشار از سنت‌ها و جشن‌های مردمی است که شادی و انرژی کاریوکاها (Cariocas) را که همان مردم ریو هستند، به نمایش می‌گذارد. سواحل خیره‌کننده، مناظر طبیعی‌ و فرهنگی پویا و متنوع، همه حکایت از تاریخ و تنوع قومی ریو دو ژانیرو دارد. این شهر به‌عنوان زادگاه سبک‌های موسیقی برجسته‌ای مانند سامبا (Samba) و بوسا نوا (Bossa Nova) شناخته می‌شود. سامبا که در محله‌های زاغه‌نشین (فاولاها) شکل گرفته، نقشی اساسی در هویت فرهنگی ریو ایفا می‌کند. بوسا نوا نیز در دهه ۱۹۵۰ میلادی در این شهر ظهور کرد و به‌سرعت جهانی شد.

مردم ریو، معروف به «کاریوکاها»، به‌خاطر روحیه شاد و مهمان‌نوازی‌شان شناخته می‌شوند. زندگی روزمره در این شهر با فعالیت‌هایی مانند فوتبال در سواحل، رقص و موسیقی در خیابان‌ها و جشن‌های محلی همراه است. با این حال همانطور که اشاره شد، ریو با چالش‌هایی مانند نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی مواجه است که در محله‌های فاولا دیده می‌شود.

یکی از بخش‌های جذاب فرهنگ ریودوژانیرو، کارناوال‌ها و غذاهای خوشمزه این شهر است. کارناوال ریو یکی از بزرگ‌ترین و معروف‌ترین جشن‌های دنیاست که هر ساله میلیون‌ها نفر را به خود جذب می‌کند. در این جشن، مدارس سامبا با لباس‌های رنگارنگ و رقص‌های پرانرژی در خیابان‌ها حاضر می‌شوند و فضای شهر را با شور و هیجان پر می‌کنند. اما کارناوال تنها جشن بزرگ ریو نیست. جشن‌های دیگری مثل فستا جونینا (جشن‌های ژوئن) نیز در ریو برگزار می‌شوند؛ جشن‌هایی با موسیقی شاد، رقص‌های محلی و غذاهای دلچسب که حال‌وهوای خاصی به شهر می‌بخشند.

دنیای طعم‌ها و مزه‌ها در این شهر نیز یکی از دلایل جذابیت آن است. غذاهای ریو ترکیبی از تأثیرات بومی، آفریقایی و پرتغالی هستند که طعمی متفاوت و منحصربه‌فرد به آن‌ها می‌بخشد. فیجوادا (Feijoada)، یک خوراک محبوب و مقوی متشکل از لوبیای سیاه و گوشت، یکی از غذاهایی است که باید در ریو امتحان کنید. همچنین، خیابان‌های ریو پر از مغازه‌ها و دکه‌های اسنک‌های خیابانی خوشمزه‌ای است که هر کسی را وسوسه می‌کند. از پاستل (Pastel)، خمیرهای سرخ‌شده با مواد داخلی متنوع، گرفته تا کُکسینیا (Coxinha)، خمیرهای پر از مرغ، هر لقمه‌ای شما را به سفری در دل فرهنگ ریو می‌برد.

سفر به ریودوژانیرو

ریو دو ژانیرو یکی از محبوب‌ترین مقاصد گردشگری جهان است که به دلیل کارناوال‌های رنگارنگ و هیجان‌انگیز، مجسمه مشهور مسیح منجی و سواحل زیبای ایپانما و کوپاکابانا (از مهم‌ترین سواحل برزیل)، سالانه گردشگران زیادی را به خود جذب می‌کند. دروازه اصلی ورود به شهر، فرودگاه بین‌المللی گالئائو (Galeão) است که به نام رسمی فرودگاه بین‌المللی آنتونیو کارلوس ژوبیم (Antonio Carlos Jobim International Airport) شناخته می‌شود.

از شهرهای بزرگ دنیا، مانند نیویورک، لندن، دبی و استانبول پروازهای مستقیم و غیرمستقیم به ریو انجام می‌شود. توجه داشته باشید که از ایران پرواز مستقیم به شهرهای برزیل وجود ندارد؛ بنابراین، اگر می‌خواهید سفر به برزیل را تجربه کنید، باید با یک یا دو توقف از طریق خطوط هوایی مختلف به ریودوژانیرو برسید. سفر به ریو می‌تواند چالش برانگیز باشد اما گروه گردشگری بامبو اکوتور با سابقه‌ای درخشان در برگزاری تورهای خارجی، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی از سفر به برزیل را برای شما فراهم می‌کند.

آب و هوای ریودوژانیرو

آب و هوای گرمسیری و مرطوب شرایط ایده‌آلی را برای گردشگران هنگام سفر به ریو فراهم می‌کند و باعث می‌شود که این شهر در تمام طول سال جذابیت خاصی برای گردشگران داشته باشد. در فصل تابستان دمای هوا معمولاً بین ۲۵ تا ۴۰ درجه سانتی‌گراد متغیر است و رطوبت بالایی دارد.

اوج تابستان در برزیل، ماه‌های دسامبر تا فوریه (آذر تا بهمن) است که شاهد بارش‌های رگباری و رعد و برق هستیم. البته این بارش‌ها کوتاه‌مدت و شدید هستند و پس از اتمام، دوباره شاهد هوای آفتابی و گرم ریودوژانیرو هستیم.

زمستان در ریو برزیل شامل ماه‌های ژوئن تا آگوست (خرداد تا مرداد) است. در این بازه زمانی رطوبت و بارش‌ها کاهش می‌یابد و هوا رو به سردی می‌رود.

بهترین زمان سفر به ریو دو ژانیرو

سفر به ریودوژانیرو در هر فصلی می‌تواند یک تجربه فراموش نشدنی را برای شما رقم بزند. اگر عاشق شور و هیجان هستید، توصیه می‌کنیم در ماه فوریه (بهمن) به ریو سفر کنید. در این دوره، کارناوال مشهور ریو با رقص‌های پرشور و رنگارنگ، خیابان‌های شهر را زنده می‌کند.

برای لذت بردن از سواحل و فعالیت‌های آبی، ماه‌های دسامبر تا مارس (آذر تا اسفند) که معادل تابستان در برزیل است، مناسب هستند. در این بازه زمانی شما می‌توانید از سواحل زیبای ریودوژانیرو مانند ایپانما و کوپاکابانا دیدن کنید.

ماه‌های آوریل، می، اکتبر و نوامبر (فروردین، اردیبهشت، مهر و آبان) زمانی عالی برای سفر به ریودوژانیرو با دمای متعادل‌تر و رطوبت کمتر است. در ماه‌های ذکر شده شاهد کاهش جمعیت گردشگران هستیم که در نتیجه هزینه‌های اقامت نیز کاهش می‌یابد؛ بنابراین برای افرادی که آرامش بیشتری می‌خواهند و از شلوغی فراری هستند، این بازه زمانی مناسب‌‌تر خواهد بود.

اگر می‌خواهید بدانید که چه فصلی برای سفر به برزیل مناسب است، مطلب «بهترین زمان سفر به برزیل» را بخوانید.

جاذبه های گردشگری ریودوژانیرو

شهر ریودوژانیرو برزیل با ترکیب فوق‌العاده‌ای از زیبایی‌های طبیعی، فرهنگی و تاریخی، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی برای گردشگران فراهم می‌کند. در این بخش به معرفی جاذبه های گردشگری ریودوژانیرو می‌پردازیم.

مجسمه مسیح منجی

مجسمه مسیح منجی (Christ the Redeemer)، یکی از نمادهای شاخص برزیل، با ابهت تمام بر فراز قله کوه کورکووادو در ریودوژانیرو قرار گرفته است. این اثر شگفت‌انگیز، که به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید جهان شناخته می‌شود، با طراحی بی‌نظیر و موقعیت منحصربه‌فرد خود، سالانه میلیون‌ها گردشگر را به سوی خود جذب می‌کند.

اما ویژگی‌های مجسمه مسیح منجی چیست؟

• ارتفاع: ۳۰ متر (۹۸ فوت) به علاوه پایه ۸ متری
• عرض دستان: ۲۸ متر (۹۲ فوت)
• جنس: این مجسمه از بتن مسلح و سنگ صابون ساخته شده است.
  موقعیت: بر روی قله کوه کُورکووادو، با ارتفاع ۷۰۰ متر (۲,۳۰۰ فوت) از سطح دریا، واقع شده است.

فاولاهای ریودوژانیرو

فاولاهای ریودوژانیرو (Favela) محله‌های فقیرنشینی در برزیل هستند که در نتیجه بی‌توجهی تاریخی دولت‌ها و چالش‌های اجتماعی شکل گرفته‌اند. این مناطق عمدتاً در کوهستان‌ها و حاشیه شهرها واقع شده و به عنوان زاغه‌ها یا سکونتگاه‌های غیررسمی شناخته می‌شوند. با وجود مشکلات اقتصادی و اجتماعی، فاولاها به دلیل فرهنگ پویا، موسیقی زنده، و روحیه جمعی قوی، بخشی از هویت ریودوژانیرو را تشکیل می‌دهند.

اولین فاولا، با نام پروویدنسیا، در اواخر قرن ۱۹ میلادی در مرکز ریودوژانیرو شکل گرفت. این محله توسط سربازانی تاسیس شد که از جنگ کانودوس بازگشته بودند و جایی برای زندگی نداشتند. با گذر زمان، بسیاری از بردگان آزادشده آفریقایی نیز به این مناطق مهاجرت کردند و به جمعیت آن افزودند. در دهه ۱۹۷۰ میلادی، مهاجرت گسترده روستاییان به شهرها موجب افزایش تعداد فاولاها شد. این مناطق به محل سکونت کسانی تبدیل شد که توانایی یافتن خانه‌های مناسب در شهر را نداشتند.

ویژگی‌ها و جاذبه‌های فاولاها چیست؟

• جمعیت: بیش از ۱.۵ میلیون نفر در فاولاهای ریودوژانیرو زندگی می‌کنند. بزرگ‌ترین فاولا، روسینا است که حدود ۷۰ هزار نفر جمعیت دارد.
• چالش‌ها: ساکنان فاولاها با مشکلاتی همچون فقر، کمبود امکانات بهداشتی و آموزشی، و نرخ بالای جرم و جنایت دست‌وپنجه نرم می‌کنند. حضور کارتل‌های مواد مخدر در این مناطق، ناامنی و خشونت را تشدید کرده است.
• فرهنگ غنی: با وجود چالش‌ها، فاولاها دارای فرهنگی پویا و متنوع هستند. این مناطق امروزه به عنوان مقاصد گردشگری شناخته می‌شوند و بازدیدکنندگان می‌توانند از فعالیت‌های فرهنگی متنوع لذت ببرند.
• تورهای فرهنگی: این تورها فرصتی برای آشنایی با هنرهای محلی، موسیقی و رقص برزیلی فراهم می‌کنند.
• نقاشی دیواری: دیوارهای فاولاها پر از نقاشی‌های دیواری رنگارنگی است که داستان‌های محلی و فرهنگ غنی این جوامع را بازگو می‌کنند.
• غذاهای محلی: رستوران‌ها و کافه‌های فاولا غذاهای سنتی برزیلی ارائه می‌دهند که تجربه‌ای منحصر به‌فرد از طعم و فرهنگ منطقه را به بازدیدکنندگان ارائه می‌دهند.

پله‌های سلارون

پله‌های سلارون (Santa Tereza and Escadaria Selarón) یکی از جاذبه‌های برجسته و نمادین ریودوژانیرو برزیل است که با طراحی رنگارنگ و خلاقانه‌اش، توجه گردشگران از سراسر جهان را به خود جلب می‌کند. این شاهکار هنری شهری توسط خورخه سلارون، هنرمند اهل کشور شیلی، ساخته شده و به یادبود عشق او به برزیل و مردم آن خلق شده است.

در سال ۱۹۹۰ میلادی، خورخه سلارون، هنرمند شیلیایی تصمیم گرفت پله‌های فرسوده مقابل خانه‌اش را در ریودوژانیرو نوسازی کند. او با به‌کارگیری کاشی‌ها و موزاییک‌های رنگارنگ، این پله‌ها را به یک اثر هنری منحصر به‌فرد تبدیل کرد. در ابتدا، انتخاب رنگ‌های او باعحث تعجب و حتی تمسخر همسایگان شد، اما به‌تدریج این پروژه توجه افراد بسیاری را جلب کرد. سلارون هزینه این کار را با فروش آثار هنری‌اش تأمین می‌کرد.

این پله‌ها با بیش از ۲۰۰۰ کاشی رنگی از سراسر دنیا تزئین شده‌اند و محله‌های تاریخی لاپا و سانتا ترزا را به هم متصل می‌کنند. بازدید از این پله‌ها تجربه‌ای جذاب و تماشایی از هنر و فرهنگ شهری ریودوژانیرو را به ارمغان می‌آورد.

اما در ادامه به ویژگی‌های مهم و نکات قابل توجه درباره پله‌های سلارون اشاره می‌کنیم:

• تعداد پله‌ها: این مجموعه شامل ۲۱۵ پله است که در مجموع ۱۲۵ متر طول دارد.
• کاشی‌ها: بیش از ۲۰۰۰ کاشی از ۶۰ کشور مختلف در این پله‌ها به‌کار رفته است. برخی از این کاشی‌ها، به‌طور دستی توسط خود سلارون نقاشی شده‌اند.
• رنگ‌ها: رنگ‌های غالب شامل آبی، زرد و سبز (نماد پرچم برزیل) و همچنین رنگ قرمز (نماد پرچم شیلی) است.
• بهترین زمان بازدید: صبح زود یا اوایل شب برای گرفتن عکس‌های زیبا و دور از شلوغی پیشنهاد می‌شود.
• امنیت: مانند سایر مکان‌های گردشگری، مراقب وسایل شخصی خود باشید و از جلب توجه غیرضروری خودداری کنید.
• دسترسی آسان: این پله‌ها در نزدیکی ایستگاه مترو قرار دارند و رفت‌وآمد به آن‌ها بسیار راحت است.

استادیوم ماراکانا

استادیوم ماراکانا (Maracanã Stadium) واقع در قلب ریودوژانیرو، یکی از بزرگ‌ترین و پرافتخارترین استادیوم‌های فوتبال در جهان و یکی از جاهای دیدنی برزیل است. ساخت این استادیوم در سال ۱۹۴۸ میلادی آغاز شد و در ۱۶ ژوئن ۱۹۵۰ میلادی با میزبانی مسابقات جام جهانی فوتبال رسماً افتتاح شد.

اولین مسابقه در این استادیوم میان تیم‌های ریودوژانیرو و سائوپائولو برگزار شد. ماراکانا نمادی از عشق بی‌پایان برزیلی‌ها به فوتبال و تاریخچه‌ای غنی از رویدادهای ورزشی و فرهنگی است. این استادیوم میزبان برخی از مهم‌ترین مسابقات تاریخ فوتبال، از جمله فینال جام جهانی ۲۰۱۴ بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ و فینال جام کنفدراسیون‌ها بوده است.

در زمان افتتاح، ماراکانا قادر به پذیرش حدود ۲۰۰ هزار تماشاگر بود که آن را به بزرگ‌ترین استادیوم جهان تبدیل کرد. در فینال جام جهانی ۱۹۵۰ میلادی این استادیوم با حضور حدود ۲۰۰ هزار نفر تماشاگر رکوردی تاریخی ثبت کرد. با این حال، به دلیل چندین نوسازی، ظرفیت فعلی آن به حدود ۸۲ هزار نفر کاهش یافته است.

این استادیوم در سال‌های مختلف میزبان فینال‌های جام جهانی، بازی‌های المپیک و کنسرت‌های بزرگ از جمله اجراهای فرانک سیناترا و رولینگ استونز بوده است.

پارک ملی تیجوکا

پارک ملی تیجوکا در ریودوژانیرو، یکی از بزرگ‌ترین جنگل‌های شهری جهان است که با مساحتی بالغ بر ۳۹.۵۸ کیلومتر مربع، جاذبه‌ای طبیعی و بی‌نظیر به شمار می‌آید. این پارک ترکیبی از جنگل‌های بارانی و قله‌های کوهستانی است که نقش مهمی در حفظ تنوع زیستی و اکوسیستم منطقه دارد. تاسیس این پارک در سال ۱۸۶۱ میلادی توسط امپراطور پدرو دوم، با هدف احیای جنگل‌هایی بود که به دلیل کشت قهوه و نیشکر تخریب شده بودند. بازسازی این جنگل‌ها، با کمک کارگران آزاد و برده‌ها صورت گرفت و در نهایت، در سال ۱۹۶۱ میلادی به‌عنوان یک پارک ملی شناخته شد.

برای آشنایی بیشتر پیشنهاد می کنیم مقاله «جنگل‌ آمازون» را مطالعه کنید.

اما در این پارک باید چه جاذبه‌هایی را دید و چه فعالیت‌هایی انجام داد؟

• تماشای قله پیکو تیجوکا (Pico da Tijuca) با ارتفاع ۱۰۲۰ متر
• بازدید از بیش از ۳۰ آبشار
• پیاده‌روی و کوهنوردی در مسیرهای موجود
• چشم‌اندازهای پانورامیک در نقاط دیدنی مانند Vista Chinesa و Mesa do Imperador

موزه آمانیا

موزه آمانیا (Museu do Amanhã) یکی از جاذبه‌های برجسته ریودوژانیرو است که در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۵ میلادی افتتاح شد. این موزه با طراحی معمار معروف اسپانیایی، سانتیاگو کالاتراوا، در کنار بندر پیره ماوا (Píer Mauá) واقع شده است. هدف اصلی این موزه، ترویج علم، فناوری و پایداری به منظور شکل‌دهی به آینده بشریت است.

ساختمان موزه آمانیا با الهام از طبیعت و بر اساس اصول طراحی پایدار ساخته شده است. این بنا از عناصر طبیعی مانند آب خلیج گوانابارا برای خنک‌سازی داخلی بهره می‌برد و نمای آن به‌گونه‌ای طراحی شده که یادآور گیاهان بومی برزیل باشد. این معماری نوآورانه نه تنها به محیط زیست احترام می‌گذارد، بلکه تجربه‌ای منحصر به‌فرد را برای بازدیدکنندگان ایجاد می‌کند.

موزه آمانیا از پنج بخش اصلی تشکیل شده است که هر یک به جنبه‌ای از چالش‌ها و فرصت‌های آینده بشریت می‌پردازند:

1. کیهان (Cosmos): درباره عظمت و شگفتی‌های جهان هستی
2. زمین (Earth): درباره تنوع زیستی و محیط زیست
3. انسان‌پایه (Anthropocene): درباره تأثیر فعالیت‌های انسانی بر زمین
4. فرداها (Tomorrows): درباره پیش‌بینی آینده و چالش‌های پیش روی بشریت
5. ما (Us): درباره تعاملات انسانی، همبستگی و مسئولیت‌های مشترک برای ساختن آینده‌ای پایدار

باغ گیاه‌شناسی

باغ گیاه‌شناسی ریودوژانیرو (Jardim Botânico) یکی از مهم‌ترین و زیباترین باغ‌های گیاه‌شناسی جهان است که در سال ۱۸۰۸ میلادی به دستور پادشاه جان ششم پرتغال تأسیس شد. این باغ با مساحتی بالغ بر ۳۵۰ هکتار در دامنه کوه کورکووادو واقع شده و بیش از ۸ هزار گونه گیاهی از جمله گیاهان بومی برزیل و دیگر مناطق گرمسیری را در خود جای داده است.

در ادامه به برخی از ویژگی‌ها و جاذبه‌های باغ گیاه‌شناسی ریودوژانیرو اشاره می‌کنیم:

• تنوع گیاهی: این باغ میزبان گونه‌های متنوعی از گیاهان است؛ از جمله ارکیده‌های نادر، کاکتوس‌ها و درختان نخل سلطنتی که شکوه خاصی به آن بخشیده‌اند.
• باغ ژاپنی: بخشی از باغ به سبک ژاپنی طراحی شده و شامل درختان گیلاس، پل‌های چوبی، و حوضچه‌هایی پر از ماهی‌های کپور ژاپنی است که محیطی آرامش‌بخش را برای بازدیدکنندگان فراهم می‌کند.
• گلخانه: گلخانه‌ای که در دهه ۱۹۳۰ میلادی ساخته شده است، بیش از ۲ هزار گونه ارکیده را در خود جای داده و یکی از نقاط برجسته باغ به شمار می‌رود.
• مسیرهای پیاده‌روی: مسیرهای زیبا و سایه‌دار این باغ فرصتی عالی برای قدم زدن و لذت بردن از مناظر طبیعی فراهم می‌کنند.
• حیات وحش: باغ زیستگاه گونه‌های مختلف جانوری است. میمون‌ها، توکان‌ها و دیگر حیوانات بومی در این محیط آزادانه زندگی می‌کنند و به جذابیت آن می‌افزایند.
• گشت‌وگذار: بازدیدکنندگان می‌توانند با پیاده‌روی یا استفاده از گاری‌های برقی که برای راحتی گردشگران فراهم شده، از بخش‌های مختلف باغ دیدن کنند.
• برنامه‌های آموزشی: کلاس‌ها و کارگاه‌های آموزشی درباره گیاهان، اکوسیستم‌ها و حفاظت از محیط زیست برای کودکان و بزرگسالان برگزار می‌شود.

کوه شوگرلوف

کوه شوگرلوف (Sugarloaf Mountain) که در زبان پرتغالی به نام Pão de Açúcar شناخته می‌شود، یکی از نمادهای معروف ریودوژانیرو و جاذبه‌های گردشگری برزیل است. این کوه با ارتفاع ۳۹۶ متر از سطح دریا در دماغه خلیج گوانابارا واقع شده و به دلیل شکل خاصش که شبیه به قند یا شوگرلوف است، نام‌گذاری شده.

این نام‌گذاری به قرن ۱۶ میلادی بازمی‌گردد؛ زمانی که تولید قند در برزیل رونق داشت. در آن دوره، قند به شکل بلوک‌های مخروطی در قالب‌هایی ساخته می‌شد که شباهت زیادی به ظاهر این کوه داشت. این تشابه باعث شد تا کوه به این نام مشهور شود.

امکانات و فعالیت‌هایی که می‌توان در این منطقه انجام داد، عبارتند از:

• کابل‌راه (Cable Car): برای رسیدن به قله شوگرلوف، بازدیدکنندگان ابتدا باید به قله Morro da Urca بروند و سپس با استفاده از یک کابل‌راه شیشه‌ای به قله اصلی برسند. این کابل‌راه که در سال ۱۹۱۲ میلادی افتتاح شده، یکی از قدیمی‌ترین و معروف‌ترین کابل‌راه‌های جهان است و تجربه‌ای بی‌نظیر از تماشای مناظر زیبای شهر را ارائه می‌دهد.
• مناظر پانورامیک: از بالای کوه شوگرلوف، بازدیدکنندگان می‌توانند چشم‌اندازهای خیره‌کننده‌ای از ریودوژانیرو، سواحل زیبای کوپاکابانا و دیگر مناطق دیدنی شهر را تماشا کنند.
• کوهنوردی: برای علاقه‌مندان به ماجراجویی و طبیعت‌گردی، مسیرهای پیاده‌روی و کوهنوردی متعددی در دسترس است که می‌توان از طریق آن‌ها به قله رسید.

محله سانتا ترزا

محله سانتا ترزا، یکی از زیباترین و جذاب‌ترین نقاط ریودوژانیرو، بر روی تپه‌ای به همین نام قرار دارد. این منطقه به خاطر خیابان‌های باریک و پیچ‌درپیچ، معماری تاریخی و فضای هنری و فرهنگی خاص خود شناخته می‌شود. سانتا ترزا مرکز تجمع هنرمندان، نویسندگان و گردشگران است.

این محله در اواسط قرن ۱۸ میلادی به عنوان منطقه‌ای مسکونی برای طبقه مرفه تاسیس شد. خانه‌های اشرافی و ویلاهای زیبا، محله را به مقصدی مطلوب برای مهاجران اروپایی تبدیل کرد. با گذشت زمان، اگرچه سانتا ترزا دچار افت شد، اما در دهه‌های اخیر به لطف بازسازی و توسعه هنری، دوباره به یکی از نقاط محبوب شهر تبدیل شده است.

اما این محله چه جاذبه‌هایی دارد؟

• تراموا سانتا ترزا (Bonde de Santa Teresa): تراموا قدیمی این محله یکی از نمادهای تاریخی و فرهنگی آن است. این تراموا مسافران را از مرکز شهر به سانتا ترزا می‌برد و در مسیر خود از آکوئدکت تاریخی Arcos da Lapa عبور می‌کند.
• پارک داس روئیناس (Parque das Ruínas): این پارک که پیش‌تر خانه‌ای تاریخی بوده، اکنون به مکانی برای برگزاری رویدادهای هنری و فرهنگی تبدیل شده است. از اینجا می‌توانید چشم‌اندازی خیره‌کننده از شهر ریودوژانیرو و خلیج گوانابارا داشته باشید.
• میدان لارگو دو گویمارائس (Largo do Guimarães): میدان مرکزی سانتا ترزا پر از رستوران‌ها، کافه‌ها و فروشگاه‌های صنایع دستی است. این مکان همچنین، مرکز برگزاری جشنواره‌ها و رویدادهای فرهنگی محله است.
• هنر خیابانی: سانتا ترزا به خاطر نقاشی‌های دیواری خلاقانه و آثار هنری خیابانی‌اش معروف است. دیوارهای محله پر از نقاشی‌های رنگارنگی است که روح زندگی و هنر را به نمایش می‌گذارد.
• رستوران‌ها و کافه‌ها: محله سانتا ترزا مقصدی عالی برای دوستداران غذا است. رستوران‌های محلی با بهترین غذاهای برزیل، از جمله فیجوادا و خوراک‌های دریایی، از مهمانان پذیرایی می‌کند.

صخره آرپوادور

صخره آرپوادور (Arpoador Rock) به معنای «پرتاب‌کننده‌ی نیزه» در زبان پرتغالی، یکی از نقاط برجسته ریودوژانیرو است که بین دو ساحل مشهور کوپاکابانا و ایپانما واقع شده است. این صخره نه تنها به خاطر مناظر خیره‌کننده‌اش بلکه به دلیل فرهنگ غنی و فعالیت‌های متنوع خود، به مقصدی محبوب برای گردشگران و مردم محلی تبدیل شده است.

آرپوادور یکی از بهترین نقاط برای موج‌سواری در ریودوژانیرو به شمار می‌رود. امواج قوی و مداوم آن، شرایط ایده‌آلی را برای موج‌سواران حرفه‌ای و تازه‌کار فراهم می‌کند. همچنین، تماشای موج‌سوارانی که با مهارت در حال رقابت با امواج هستند، تجربه‌ای هیجان‌انگیز است.

غروب آرپوادور نیز یکی از معروف‌ترین و زیباترین لحظات روز در ریودوژانیرو است. مردم محلی و گردشگران در هنگام غروب گرد هم می‌آیند و با تشویق و شادمانی، خورشید را بدرقه می‌کنند. این مراسم به یک سنت اجتماعی پرشور تبدیل شده است و تجربه‌ای فراموش‌نشدنی برای بازدیدکنندگان رقم می‌زند.

مسیرهای پیاده‌روی هم اطراف صخره به علاقه‌مندان طبیعت اجازه می‌دهد تا از مناظر بی‌نظیر اقیانوس، شهر و کوه‌های اطراف لذت ببرند. این مسیرها فضای آرامش‌بخشی را برای قدم زدن و کشف زیبایی‌های طبیعی فراهم می‌کنند. آرپوادور همچنین محل تجمع هنرمندان، موسیقی‌دانان و خانواده‌هاست. این منطقه به فضایی باز و دوستانه تبدیل شده که تمامی اقشار جامعه از آن لذت می‌برند.

به یاد داشته باشید که بهترین زمان برای بازدید از آرپوادور، صبح‌ها برای یادگیری موج‌سواری و عصرها برای تماشای غروب زیبای آفتاب است. اما برای حفظ ایمنی، در شب از مکان‌های کم‌نور و خلوت دوری کنید و مراقب وسایل ارزشمند خود باشید.

پارک لاژه

پارک لاژه (Parque Lage) واقع در محله جاردیم بوتانیکو ریودوژانیرو، یکی از زیباترین فضاهای سبز عمومی برزیل است. این پارک با تاریخچه‌ای غنی و چشم‌اندازهای طبیعی، در پای کوه کرکووادو و در نزدیکی مجسمه نمادین مسیح نجات‌دهنده قرار دارد و هر ساله گردشگران بسیاری را جذب می‌کند.

این زمین در قرن ۱۶ میلادی به‌عنوان یک کارخانه قند تأسیس و در اواسط قرن ۱۹ میلادی به ملک خصوصی آنتونیو مارتینس لاژه تبدیل شد. در دهه ۱۹۲۰ میلادی هنری لاژه، یکی از نوادگان مالک، این مکان را بازسازی کرد تا اقامتگاهی خاص باشد برای همسرش، گابریلا بزانزونی که خواننده اپرای ایتالیایی بود. اما در دهه ۱۹۶۰ میلادی بود که این ملک به پارکی عمومی تبدیل شد و از آن پس به عنوان مکانی فرهنگی و تفریحی شناخته می‌شود. اما بیایید با هم برخی از جذابیت‌های این پارک را مرور کنیم:

• طبیعت و طراحی منحصربه‌فرد پارک شامل باغ‌هایی با طراحی انگلیسی، مسیرهای پیاده‌روی سایه‌دار، دریاچه‌های آرام و جنگل‌های بومی است. معماری پارک ترکیبی از سبک‌های رمانتیک و اروپایی است که محیطی شاعرانه ایجاد کرده است.
• مدرسه هنرهای بصری پارک لاژه نیز میزبان یکی از برجسته‌ترین مدارس هنرهای بصری برزیل است. این مدرسه با ارائه دوره‌های آموزشی رایگان و برگزاری نمایشگاه‌ها و رویدادهای هنری، به مکانی الهام‌بخش برای هنرمندان تبدیل شده است.
• کافه و رستوران جذاب با نام بسترو پلاژ در دل پارک واقع شده است که غذاهای خوشمزه محلی و ارگانیک را در فضایی آرام و دلپذیر سرو می‌کند.
• حیات وحش و مناظر زیبا پارک لاژه زیستگاه گونه‌های مختلفی از حیوانات مانند میمون‌ها و طوطی‌ها است. همچنین مناظر جذاب و دیدنی پارک فرصت‌های بی‌نظیری برای عکاسی فراهم می‌کند.

کافه کلمبو، قدیمی‌ترین کافه بیکری ریودوژانیرو

کافه کلمبو، واقع در مرکز ریودوژانیرو، برزیل، به عنوان یکی از زیباترین و تاریخی‌ترین کافه‌ها در جهان شناخته می‌شود. این کافه در سال ۱۸۹۴ میلادی توسط دو مهاجر پرتغالی به نام‌های Joaquim Borges de Meireles و Manuel José Lebrão تأسیس شد و به سرعت به یک پاتوق برای نویسندگان، هنرمندان و شخصیت‌های برجسته تبدیل گردید.

طراحی کافه کلمبو،‌ تحت تأثیر کافه‌های اروپایی قرار دارد و نمای داخلی آن با عناصر آرت نو تزئین شده است. آینه‌های بلورین بزرگ که از آنتورپ آورده شده‌اند و مبلمان چوبی حکاکی شده، جلوه‌ای مجلل به فضا می‌بخشند. در سال ۱۹۲۲ میلادی، طبقه دوم کافه با یک سالن چای اضافه شد که سقف آن با شیشه‌های رنگی تزئین شده است. این تغییرات باعث افزایش جذابیت کافه شد و آن را به مکانی ایده‌آل برای برگزاری رویدادهای فرهنگی تبدیل کرد.

کافه کلمبو نه تنها مکانی برای صرف قهوه و شیرینی است، بلکه به عنوان یک مرکز فرهنگی نیز شناخته می‌شود. بسیاری از نویسندگان و هنرمندان مشهور برزیلی، مانند Villa-Lobos و Olavo Bilac، در این مکان گرد هم می‌آمدند. همچنین، این کافه میزبان شخصیت‌های سیاسی مهمی مانند Getúlio Vargas و ملکه الیزابت دوم بوده است.

کلمبو به خاطر شیرینی‌ها و دسرهای سنتی برزیلی خود شهرت دارد. برخی از گزینه‌های محبوب این کافه شامل موارد زیر است:

• Brigadeiros: شیرینی شکلاتی معروف برزیلی.
• Pastel de Nata: تارت کرم پرتغالی.
• Torta Bombom: کیک شکلاتی خوشمزه.

صومعه سائو بنتو

صومعه سائو بنتو (Mosteiro de São Bento) واقع در ریودوژانیرو، یکی از مهم‌ترین و تاریخی‌ترین مکان‌های مذهبی برزیل است که به عنوان نمادی از فرهنگ و تاریخ مذهبی این کشور شناخته می‌شود. این صومعه در سال ۱۵۹۰ میلادی توسط دو راهب از صومعه باهیا تأسیس شد و به یکی از مراکز اصلی مذهبی در ریودوژانیرو تبدیل شد. ساخت کلیسای فعلی بین سال‌های ۱۶۳۳ میلادی تا ۱۶۷۱ میلادی انجام شد و در طول تاریخ، این مکان بارها مورد بازسازی قرار گرفته است.

اما ویژگی‌های معماری و طراحی داخلی این صومعه چیست؟

• سبک باروک: معماری صومعه سائو بنتو به سبک باروک است و فضای داخلی آن با طلاکاری‌های دقیق و مجسمه‌های هنری چشم‌نواز تزئین شده.
• آثار هنری و ارگ بزرگ: داخل کلیسا مجموعه‌ای از آثار هنری تاریخی به نمایش درآمده که تاریخ مذهبی برزیل را روایت می‌کنند. همچنین، ارگ عظیم با بیش از ۷۰۰۰ لوله، جلوه‌ای ویژه به مراسم مذهبی می‌بخشد.

کلیسای جامع سن سباستین

کلیسای جامع سن سباستین (Catedral Metropolitana de São Sebastião do Rio de Janeiro) واقع در ریودوژانیرو، به عنوان یکی از نمادهای معماری مدرن برزیل شناخته می‌شود. این کلیسا به شکل هرمی طراحی شده و از ویژگی‌های منحصر به فردی برخوردار است. ساخت کلیسا در سال ۱۹۶۴ میلادی آغاز شد و در سال ۱۹۷۹ میلادی به پایان رسید. این بنا به‌عنوان مرکز مذهبی اصلی کاتولیک‌های ریودوژانیرو شناخته می‌شود.

اما درباره معماری و طراحی کلیسای جامع سن سباستین چه می‌دانیم؟

• شکل هرمی: طراحی کلیسا به شکل هرم است که در نمای بیرونی به‌وضوح دیده می‌شود. این سبک مدرن با استفاده از بتن و شیشه، به بنا جلوه‌ای معاصر و منحصر‌به‌فرد بخشیده است.
• معمار: این شاهکار معماری توسط ادگار فونسکا، معمار برجسته برزیلی، طراحی شده است. او با استفاده از خطوط ساده و اشکال هندسی، فضایی آرامش‌بخش و معنوی خلق کرده است.
• نورپردازی: یکی از ویژگی‌های برجسته کلیسا، نور طبیعی است که از طریق شیشه‌های رنگی به فضای داخلی می‌تابد و حالتی روحانی و چشم‌نواز ایجاد می‌کند.

ساعت کاریوکا

ساعت کاریوکا (Carioca Clock) که به زبان پرتغالی Relógio Carioca نامیده می‌شود، یکی از نمادهای برجسته و شناخته‌شده در ریودوژانیرو، برزیل است. این ساعت در مرکز شهر قرار دارد و نه تنها برای نمایش زمان بلکه به‌عنوان نمادی از میراث فرهنگی و هویت شهر شناخته می‌شود.

ویژگی‌های ساعت کاریوکا عبارتند از:

• طراحی منحصربه‌فرد: طراحی ساعت کاریوکا ترکیبی از عناصر مدرن و سنتی است که زیبایی‌های ریودوژانیرو را به نمایش می‌گذارد. این ترکیب هنری، ساعت را به یک اثر عمومی متمایز تبدیل کرده است.
• موقعیت مکانی: این ساعت در یکی از نقاط مرکزی و پرتردد شهر واقع شده و به‌راحتی قابل دسترسی است.
• اهمیت فرهنگی: ساعت کاریوکا نمادی از تاریخ و زندگی پرجنب‌وجوش ریودوژانیرو است. این مکان اغلب در عکس‌های گردشگران دیده می‌شود و به‌عنوان یکی از جاذبه‌های محبوب شهر شناخته می‌شود.
• عملکرد و جذابیت: علاوه بر جذابیت بصری، این ساعت وظیفه اصلی خود یعنی نمایش دقیق زمان را نیز به‌خوبی انجام می‌دهد.

تئاتر شهرداری ریودوژانیرو

تئاتر شهرداری ریودوژانیرو (Theatro Municipal do Rio de Janeiro) یکی از باشکوه‌ترین و مهم‌ترین تئاترهای برزیل، در قلب منطقه Centro ریودوژانیرو قرار دارد. این تئاتر در سال ۱۹۰۹ میلادی افتتاح شد و به‌دلیل طراحی چشم‌نواز و تاریخچه غنی‌اش، به یک نماد فرهنگی برجسته تبدیل شده است.

ساخت این تئاتر در سال ۱۹۰۵ میلادی آغاز و در تاریخ ۱۴ ژوئیه ۱۹۰۹ میلادی افتتاح شد. این بنا نمادی از جمهوری جدید برزیل و عصر طلایی فرهنگی آن زمان محسوب می‌شود. تئاتر شهرداری ریودوژانیرو همچنان به‌عنوان یک مرکز مهم برای اپرا، باله، و دیگر هنرهای نمایشی در برزیل شناخته می‌شود و مقصدی جذاب برای علاقه‌مندان به فرهنگ و هنر است.

اما درباره ویژگی‌های معماری تئاتر شهرداری ریو دو ژانیرو چه می‌دانیم؟

• سبک اکلکتیک: طراحی این بنا الهام‌گرفته از تئاتر اپرای پاریس است و ترکیبی از عناصر معماری کلاسیک و مدرن را به نمایش می‌گذارد. نمای بیرونی آن با نام هنرمندان برجسته اروپایی و برزیلی تزئین شده است.
• فضای داخلی مجلل: فضای داخلی این تئاتر خیره‌کننده است. پرده اصلی، اثری از هنرمند ایتالیایی الیزئو ویسکونتی، تصاویری از ۷۵ شخصیت برجسته هنری را به تصویر می‌کشد و سالن را به شاهکاری هنری تبدیل کرده است.

سواحل ریودوژانیرو

سواحل ریودوژانیرو نمادی از زندگی پرجنب و جوش این شهر هستند و موج‌های آرام اقیانوس اطلس، شن‌های طلایی و آفتاب گرمسیری منظره بی‌نظیری را خلق می‌کنند. در ادامه چند ساحل معروف و دیدنی ریو را معرفی می‌کنیم که هر کدام ارزش حداقل یک‌بار دیدن را دارند.

ساحل کوپاکابانا

ساحل کوپاکابانا (Copacabana) یکی از مشهورترین و زیباترین سواحل جهان است که در شهر ریودوژانیرو برزیل واقع شده است. این ساحل به طول حدود ۴ کیلومتر، با ماسه‌های سفید و آب‌های آبی اقیانوس اطلس، هر ساله میلیون‌ها گردشگر را به خود جذب می‌کند. کوپاکابانا به عنوان نمادی از زندگی شبانه و تفریحات ساحلی در برزیل شناخته می‌شود.

ساحل کوپاکابانا در اوایل قرن ۲۰ میلادی به عنوان یک منطقه تفریحی محبوب شناخته شد و از جمله بهترین هتل های برزیل مانند هتل کاخ کوپاکابانا (Copacabana Palace) در آن ساخته شدند. این ساحل مکانی برای تجمع مردم برزیل و گردشگران است که می‌توانند از فعالیت‌های مختلفی مانند فوتبال ساحلی، والیبال و شنا لذت ببرند.

پیاده‌روی معروف کوپاکابانا با طراحی خاص خود به طول ۴ کیلومتر، با الگوی موجی سیاه و سفید، یکی از ویژگی‌های بارز این منطقه است. اما جالب است بدانید که ساحل کوپاکابانا به خاطر جشنواره‌های بزرگ، به ویژه جشن سال نو مشهور است و سالانه گردشگران بسیاری را به خود جلب می‌کند. آتش‌بازی‌های زیبا و اجرای موسیقی زنده از جمله جذابیت‌های این رویداد هستند.

ساحل ایپانما

ساحل ایپانما (Ipanema) یکی از زیباترین و مشهورترین سواحل ریودوژانیرو در برزیل است که به‌خاطر چشم‌اندازهای خیره‌کننده و فرهنگ منحصربه‌فردش شهرت جهانی دارد. آب‌های شفاف و آبی آن، در کنار شن‌های نرم و کوه‌های سرسبز اطراف، صحنه‌ای رویایی ایجاد کرده‌اند. این چشم‌انداز به ویژه در هنگام غروب آفتاب، زیبایی خاصی پیدا کرده و یک تجربه بصری منحصر به فرد را برای بازدیدکنندگان به ارمغان می‌آورد.

اما جالب است بدانید که ایپانما تنها مکانی برای استراحت نیست، بلکه فرهنگ غنی برزیلی نیز در آن به وضوح نمایان است. موسیقی زنده، رقص سامبا و بازارهای محلی از جاذبه‌های فرهنگی این ساحل هستند که به جذابیت آن افزوده و تجربه‌ای پر از هیجان و زندگی به بازدیدکنندگان می‌دهند.
این ساحل به عنوان یکی از بهترین مقاصد برای ورزش‌های آبی شناخته می‌شود. موج‌سواری و شنا از جمله فعالیت‌هایی هستند که گردشگران می‌توانند از آن‌ها لذت ببرند. علاوه بر این، مسیرهای پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در کنار ساحل، به محبوبیت این منطقه افزوده است و فرصت‌های خوبی برای تحرک و ورزش فراهم می‌کند.

اطراف ساحل ایپانما پر از رستوران‌ها و کافه‌هایی است که انواع غذاهای محلی و بین‌المللی را سرو می‌کنند و به گردشگران امکان می‌دهند تا از طعم‌های مختلف لذت ببرند و تجربه‌ای خوشمزه و به یادماندنی در کنار ساحل داشته باشند.

ساحل لبلون

ساحل لبلون (Leblon Beach) یکی از زیباترین و شیک‌ترین سواحل ریو دو ژانیرو برزیل است. این ساحل در محله‌ای به همین نام واقع شده و به خاطر محیط آرام و جذابیت‌های طبیعی‌اش، مقصدی محبوب برای گردشگران و ساکنان محلی به شمار می‌آید. ساحل لبلون با کوه‌های دو ایرماوس (Morro Dois Irmãos)، فضایی دلپذیر برای عکاسی فراهم می‌کند. رستوران‌ها و کافه‌های اطراف هم تجربه‌ای خوشایند از طعم‌های محلی و بین‌المللی به شما هدیه می‌دهند.

فعالیت‌هایی مانند شنا، والیبال ساحلی، و پیاده‌روی در کنار ساحل از جمله تجربه‌هایی هستند که در اینجا می‌توانید از آن‌ها لذت ببرید.

گردش در ریودوژانیرو با بامبو اکوتور

بامبو اکوتور تجربه‌ای متفاوت و به‌یادماندنی در ریودوژانیرو را برای شما رقم می‌زند. در تور برزیل بامبو اکوتور شما را به قلب فرهنگ برزیلی، طبیعت شگفت‌انگیز، و جاذبه‌های خیره‌کننده این کشور می‌بریم. همراه با راهنمایان حرفه‌ای بامبو اکوتور، نه تنها از دیدنی‌های معروف ریودوژانیرو لذت می‌برید، بلکه با شور و هیجان فرهنگ برزیلی، موسیقی پرانرژی سامبا، و طعم‌های بی‌نظیر غذاهای محلی نیز آشنا خواهید شد.

سوالات متداول درباره ریو دو ژانیرو