شگفتی‌ها و عجایب نپال را می‌توان در جای جای این کشور پیدا کرد؛ از جاذبه‌های طبیعی و دیدنی مانند عمیق‌ترین دره جهان، بلندترین قله دنیا، یا مرتفع‌ترین یخچال طبیعی گرفته تا افسانه‌ها و داستان‌های خدایانی که به شکل الهه زنده کوماری یا موجود پاگنده و بزرگی، به نام یتی، همگی در زندگی و فرهنگ مردم نپال جا خوش کرده‌اند.
عجایب نپال، شاید برای گردشگران عجیب و باورنکردنی باشد، اما برای نپالیها و پیروان آئین بودیسم و هندو بسیار عادی و قابل باور است و آن‌ها برای افسانه‌ها و داستان‌های قدیمی خود بسیار ارزش قائل‌اند. از طرف دیگر، جاذبه‌های طبیعی عجیب و شگفت‌انگیز نپال، یکی از دلایلی است سالانه میلیون‌ها گردشگر خود را به این کشور می‌رسانند.
اگر با تور نپال بامبو اکوتور همراه شوید، این فرصت را خواهید داشت تا برخی از این عجایب را از نزدیک ببینید. اما قبل از سفر به نپال، بهتر است با عجایب نپال، نماد‌ها و افسانه‌های آن بیشتر آشنا شویم.
فهرست عجایب کشور نپال
الهه زنده نپالی
الهه زنده نپالیها، کوماری (Kumari)، یکی از عجایب نپال است که احتمالا در مورد آن شنیده‌‌اید. کوماری، دختر بچه‌ای مقدس، پاک و باکره است که به عقیده نپالیها، روح الهه تالجو (Taleju) در او دمیده شده. کوماری از سن ۳-۴ سالگی، تا قبل از سن بلوغ و شروع اولین دوره قاعدگی (پریودی)، به دور از خانه و در معبد کوماری که توسط پادشاه جایا پراکاش مالا ساخته شده، زندگی میکند. کوماری نپال پس از شروع دوران قاعدگی‌اش، به خانه خود باز می‌گردد و دختر بچه‌ای دیگر جای او را می‌گیرد.
افراد زیادی به شوق دیدن این کودک بچه مقدس به میدان دوربار در شهر کاتماندو و معبد کوماری می‌‌آیند و ساعت‌ها در حیاط معبد منتظر می‌مانند تا کوماری از پنجره نگاهی کوتاه به آن‌ها کند.
یتی ، مرد برفی پاگنده!
نپال، سرزمین افسانه‌های شنیدنی است؛ یکی از این داستان‌ها، افسانه یتی نپال است. «یتی»، در واقع مرد برفی است که در داستان‌ها او را با جثه‌ای به بزرگی یک خرس سفید توصیف کرده‌اند؛ مردی که در کوه‌های هیمالیا در نپال و تبت زندگی میکند و مانند انسان‌ها روی دو پا راه می‌رود. یتی، پیش مردم کوهستان شخصیتی محبوب و مهربان محسوب می‌شود و به افراد گمشده در کوه‌ها کمک میکند. او نزد گمشدگان کوهستان نیز به «پتی پاگنده» یا «ساسکواچ» معروف است.
جالب است بدانید که حتی دانشمندان به‌دنبال ردپاهای «یتی» هستند و او را با ژیگانتوپیتکوس (Gigantopithecus)، موجود باستانی انسان‌نما که منقرض شده، مشابه می‌دانند.
پایان دنیا در نپال
دولپو علیا (Upper Dolpo)، منطقه‌ای دورافتاده در غرب نپال است که از شمال با چین هم‌مرز است و پیروان تبتی مذهب بودا آن را پناهگاهی امن در زمان فرارسیدن پایان دنیا می‌دانند! دولپو علیا، برای این افراد مانند بهشتی است که برای رسیدن به آن باید سختی‌های بسیاری را تحمل کنند. این منطقه از طریق فرودگاه جوفال به نپال متصل می‌شود و رسیدن به آن با پای پیاده، بسیار سخت است.
دولپو علیا از ۴ دره بزرگ تشکیل شده و جایی است که می‌توان به دور از همه اتفاق‌ها، در آن آرام نشست و منتظر به پایان رسیدن دنیا شد!
سگ های مقدس
سگ‌ها در نپال و آئین هندو بسیار مقدس‌اند؛ تا جایی که یک روز را به قدردانی از وفاداری و همراهی سگ‌ها با انسان‌ها اختصاص داده‌اند. جشن تیهار (Tihar)، فستیوالی است که معمولاً در اکتبر یا نوامبر برگزار می‌شود. دومین روز از این جشنواره، کوکور تیهار (Kukur Tihar) نام دارد و به گرامی‌داشت رابطه میان سگ‌ها و انسان‌ها اختصاص دارد. در این روز، سگ‌ها را با حلقه‌های گل و نشان‌های رنگی قرمز روی پیشانی تزیین می‌کنند و با احترام با آن‌ها رفتار می‌کنند.
اگر در این روز در نپال باشید، سگ‌های بسیاری را می‌بینید که آراسته و خوشحال کنار صاحبانشان قدم می‌زنند!
عمیق‌ترین دره دنیا
کشور نپال را با بلندترین قله جهان، یعنی اورست، می‌شناسند؛ اما جالب اینجاست که عمیق‌ترین دره دنیا هم در همین کشور قرار دارد. دره کالی گانداکی (Kali Gandaki)، یکی از شگفت‌انگیزترین دره‌های دنیاست که بین دو قله آناپورنا و دهالاگیری در کوه‌های هیمالیا قرار گرفته و رودخانه گانداکی از میان آن می‌گذرد. کالی گانداکی حدود ۵ هزار متر پایین‌تر از قله آناپورنا (با ارتفاع حدود ۸ هزار متر) قرار گرفته و تپه‌ها و صخره‌های اطراف آن پوشیده از فسیل‌های قدیمی و چند هزار ساله است.
معبدی برای میمون ها
برخی حیوانات در نپال و مذهب بودیسم مقدس‌اند و یکی از این حیوانات میمونها هستند. معبد میمون ها در نپال که به معبد سویامبونات، معروف است یکی از جاهای دیدنی نپال در شهر کاتماندو است که طرفداران زیادی دارد. این معبد با ۳۶۵ پله سنگی، استوپای سفید رنگ و گلدسته‌های معروفش، در بالای تپه‌ای واقع شده و بهترین مکان برای تماشای بازیگوشی میمونها و غروب آفتاب است. استوپای این معبد، «Swayambhu Stupa» نام دارد که به معنای «استوپای خودساخته» است و طبق افسانه‌ای، به طور خود به خود از گل نیلوفر آبی، گل آبی مقدس در بودیسم و هندوئیسم، در قرن ۵ میلادی به وجود آمده است.
زادگاه بودا
زادگاه بودا و مقدس‌ترین شهر بودایی جهان، شهر لومبینی، در نپال قرار دارد. سیدارتا گَوتاما بودا (Siddhartha Gautama)، ریاضت‌کش و حکیمی بود که اندیشه و فلسفه بودایی را بر پایه آموزش‌ها و تفکر او بنا کرده‌اند. بودا زمانی بین سده‌های ۴ و ۶ پیش از میلاد در باغ‌های لومبینی که امروزه به زیارتگاه او تبدیل شده، به دنیا آمد.
در محوطه باغی که به‌عنوان زیارتگاه پیروان بودا در نظر گرفته شده، حدود ۳۲ صومعه وجود دارد که هر کدام از آن‌ها متعلق به یک کشور است؛ از معبد آلمانی‌ها گرفته تا معبد تایلندی و هندی. اما مهم‌ترین بخش این باغ، معبد مایادِوی یا همون زادگاه بودا است که در کنار آن حوض مقدس وجود دارد. گفته می‌شود این حوض همان جایی است که بودا را در آن غسل داده‌اند.
بلندترین قله و مرتفع‌ترین یخچال طبیعی جهان
در نپال در مسیر رسیدن به بلندترین قله جهان، بام دنیا اورست، به مرتفع‌ترین یخچال طبیعی جهان، یخچال خومبو (Khumbu Glacier)، می‌رسیم. این یخچال در شمال شرق نپال و میان کوه اورست و یال لهوتسه-نوپتسه قرار دارد که از ارتفاع ۷۶۰۰ متری آغاز شده و در ارتفاع ۴۹۰۰ متری پایان می‌رسد. یخچال خومبو بخش پایانی مسیر دسترسی به یکی از کمپ‌های اصلی صعود به اورست است و کوه‌های مرتفع، یخچال‌های طبیعی و شکاف‌های عمیق، منظره‌ای خیره‌کننده و شگفت‌انگیز از آن ساخته است.
به عقیده بسیاری از کوهنوردان آبشار یخی خومبو در این یخچال، یکی از خطرناک‌ترین موانع در مسیر جبهه جنوبی قله اورست است. علاوه بر این، یکی دیگر از پدیده‌هایی که کوهنوردان را تهدید میکند، منطقه مرگ اورست در ارتفاع بالای ۸۰۰۰ متری است. همانطور که می‌دانید اورست یکی از قله های بالای ۸ هزار متری جهان است. در این منطقه دمای هوا آنقدر پایین است که اگر عضوی از بدن کوهنورد در معرض هوا قرار بگیرد با خطر انجماد یا هیپوترمی روبرو می‌شود و هرگونه خوابیدن یا بی‌احتیاطی، ممکن است باعث مرگ او شود!
برای آشنایی با دیگر مسیرها و کمپ‌های کوهنوری در نپال، مطلب «مسیرهای ترکینگ و پیاده‌روی در نپال» را بخوانید.
خطرناک‌ترین فرودگاه جهان
در لیست عجایب نپال، خطرناک‌ترین فرودگاه جهان هم وجود دارد. در نزدیکی شهر کاتماندو، فرودگاه لوکلا (Lukla airport) وجود دارد که عنوان پر رفت‌وآمدترین و خطرناک‌ترین فرودگاه نپال را از آن خود کرده است. هر ساله، کوهنوردان بسیاری از سراسر دنیا برای صعود به قله اورست به این فرودگاه می‌رسند.
اما چه چیزی فرودگاه لوکلا را خطرناک‌ترین فرودگاه جهان کرده است؟ کوتاه بودن طول باند فرود (حدود ۵۲۰ متر)، ارتفاع زیاد این باند، وجود کوهستان‌های بلند اطراف فرودگاه و البته دره‌های عمیق در انتهای باند، همه این‌ها فرودگاه لوکلا را بسیار خطرناک و خلبانان را با چالش‌های مختلف مواجه کرده است.
قدیمی‌ترین فسیل نهنگ
دره کالی گانداکی نپال، یکی از ارزشمند‌ترین سایت‌های جغرافیایی است که فسیل‌های بسیار قدیمی از آن کشف شده است. قدیمی‌ترین فسیل نهنگ جهان در این دره کشف شده و زمین‌شناسان معتقدند این منطقه زمانی زیر اقیانوس‌ها بوده است. علاوه بر این، شالیگرام یا سالیگرام (Shaligram) از دیگر فسیل‌هایی است که از بستر رودخانه کالی گانداکی کشف شده و نماد خدای ویشنو نزد نپالیها است.
شالیگرام، درواقع سنگ، آمونیت یا شاخ‌قوچی فسیل‌شده‌ای است که به‌عنوان نماد غیرانسانی ویشنو بین نپالیها شناخته می‌شود!
دریاچه‌‌ای مقدس که «شیوا» آن را ساخته!
گوسایکوندا (Gosaikunda)، دریاچه آب شیرین در پارک ملی لانگ تانگ نپال است که مجموعاً از ۱۰۰ دریاچه با اندازه و شکل‌های مختلف تشکیل شده است. این دریاچه‌ها در ارتفاع ۴ هزار و ۳۸۰ متری در ناحیه راسووا با مساحت ۱۳ هکتار واقع شده‌اند. چیزی که گوسایکوندا را عجیب کرده، آب‌های مقدس و افسانه‌هایی است که مردم محلی و پیروان آئین هندوها به آن معتقدند. به باور آن‌ها، این دریاچه توسط خدای شیوا ایجاد شده و محل سکونت او بود. به همین دلیل است که در ماه اکتبر و در طول جشنواره‌های «Gangadashahara» و «Janai Purnima»، هزاران پیرو آئین هندو و بودیسم از نپال و هند برای تقدیس آب‌های دریاچه و حمام‌کردن در آن، راهی نپال می‌شوند؛ جشنواره‌ای که در آن بیشتر از هر زمان دیگری می‌توانید با مردم محلی و شیفتگان بودیسم و هندوئیسم دیدار کنید.
اینجا شکارچیان عسل، معلق هستند!
در برخی مناطق نپال، گروهی از مردان محلی با به خطر انداختن جانشان برای جمع‌آوری عسل از صخره‌های بسیار مرتفع بالا می‌روند و این کار را با تجهیزات ابتدایی و بدون هیچ طناب ایمنی انجام می‌دهند.
اما چه چیزی شکارچیان عسل نپال را عجیب میکند؟ این افراد پس از ساعت‌ها پیاده‌روی در میان کوه‌های شیب‌دار به رهبری یک شکارچی عسل باتجربه، خود را با طناب‌های ساده بامبو به صخره‌های شیب‌دار آویزان می‌کنند و با ابزارهایی مانند چوب‌های تیز بامبو و سبد، عسل وحشی زنبورهای غول‌پیکر را جمع‌آوری می‌کنند. این کار بسیار خطرناک و باورنکردنی است و یک لغزش کوچک می‌تواند منجر به سقوط افراد و صدمه یا مرگ حتمی آن‌ها شود!
رسم چند شوهری
جالب است بدانید همانطور که در برخی کشورها، چند زن داشتن امری عجیب محسوب نمی‌شود، در برخی از قبیله‌های نپال مانند موستانگ (Mustang Kingdom)، داشتن چند شوهر برای زنان امری عادی تلقی می‌شود!
اگرچه این رسم قدیمی است و از سال ۲۰۱۷ میلادی چند همسری در نپال ممنوع اعلام شده، اما هنوز هم در برخی از مناطق مانند جوملا، هوملا، دولپا، لامجونگ، موستانگ، گورخا و مانانگ، چند همسری زنان رواج دارد و یک زن می‌تواند همزمان دو یا چند شوهر داشته باشد.
پرچم‌های دعا، پیشکش به خدایان
در سفر به نپال، حتما ریسه پرچم‌های رنگی را خواهید دید که از روی پشت بام‌ها، خیابان یا معابد آویزان است. شاید فکر کنید پرچم‌های دعای (Prayer Flags) نپال تنها جنبه تزئینی دارند، اما واقعیت این است که همه چیز این پرچم‌ها از رنگ گرفته تا کلمات روی پرچم، معنای عمیقی دارند.
این پرچم‌ها نماد برکت و خوش شانسی برای یک فرد و پیشکش خدایان محلی است و کلمات و مانتراهایی که به زبان تبتی روی پرچم نوشته شده، در واقع دعاهایی هستند که همراه با باد به این طرف و آن طرف می‌روند و برکت و خوش‌شانسی می‌‌آورند. به عقیده بودایی‌های نپال، زمانی که باد پرچم‌های رنگی را تکان می‌دهد، متن‌های تبتی روی پرچم‌ها به حرکت در می‌‌آید و باد آن‌ها را می‌برد تا به گوش خدایان برساند!
مرده‌سوزی در غیاب زنان!
مراسم سوزاندن اجساد و فلسفه پشت آن، یکی از عجایب نپال است که بسیاری از گردشگران را به این کشور دیدنی می‌کشاند. به اعتقاد هندوها پس از سوزاندن یک انسان هندو در معبد پاشوپاتینات (Pashupatinath Temple)، آن شخص در تولد بعدی خود به شکل یک انسان دوباره متولد می‌شود. به همین دلیل، معبد پاشوپاتینات و مراسم سوزاندن مردگان برای نپالیها بسیار ارزشمند و مقدس است.
معبد پاشوپاتینات، در واقع نماد مذهبی هندوئیسم در نپال است که به خدای «شیوا» تعلق دارد و توسط بازارهای شلوغ کاتماندو احاطه شده است. در مراسم مرده‌سوزی، زنان اجازه شرکت ندارند و کل روند سوزاندن اجساد برای زنان ۵ ساعت و برای مردان، ۴ ساعت طول می‌کشد. در نهایت خاکستر آن‌ها را به رودخانه باگماتی می‌ریزند که به رودخانه گنگ در هند منتهی می‌شود.
تجربه عجایب نپال با بامبو اکوتور
سفر به نپال با بامبو اکوتور، بهترین فرصت برای دیدن برخی از شگفتی‌ها و عجایب نپال از نزدیک است. از معبد پاشوپاتینات و معابد میدان دوربار کاتماندو مانند معبد کوماری گرفته تا معبد میمونها، تماشای چشم‌انداز بی‌نظیر رشته کوه هیمالیا، آشنایی با آیین‌های مذهبی بودایی و اقامت در شهر زیبای پخارا در کنار دریاچه فیوا، از دریاچه‌های منحصربه‌فرد نپال، برخی از دیدنی‌ها هستند که در بهترین زمان سفر به نپال، آن‌ها را تجربه خواهیم کرد.
علاوه بر این، رفتینگ در رودخانه خروشان تریشولی، پاراگلایدینگ بر فراز دریاچه فیوا با مناظر کوه‌های هیمالیا و گشت با جیپ سافاری در داخل پارک ملی چیتوان و تماشای حیات‌وحش، از دیگر تجربه‌های هیجان‌انگیزی است که در تور نپال در انتظار شماست.