تورها, شمالگان

قوم ننت چه قومی هستند و کجا زندگی می‌کنند | عجایب زندگی ننتس ها 📸🥶

قوم ننتس

قوم ننت، مردمی با لباس‌های پشمی، صورت‌‌های یخ‌زده و سورتمه‌های چوبی که گوزن‌های شاخ‌دار آن‌ها را می‌کشند، یکی از قدیمی‌ترین بومیان سیبری محسوب می‌شوند که میان جنگل‌های زمستانی روسیه و سواحل دریای کارا کوچ می‌کنند. گردشگرانی که برای دیدن شفق قطبی به شمال روسیه می‌روند، شانس این را دارند تا مردمان بومی این مناطق را ببینند و تجربه سورتمه‌سواری با گوزن‌های قطبی را داشته باشند.

تور یامال و عشایر قطب شمال در بامبو اکوتور، همان سفر خاص و جذابی است که شگفتی‌ها و زیبایی منطقه شمالگان و تاریخچه مردمان آن مانند ننت‌ ها، سرمای استخوان‌سوز قطب را برای‌تان شیرین می‌کند.

اما ننت ها دقیقا چه کسانی هستند؟ از کجا آمده‌اند و چطور زندگی می‌کنند؟ پاسخ سوالات شما اینجاست.

قوم ننت ها چه قومی هستند؟

قوم ننت‌ ها یا ننتس (Nenets)، مردمانی شگفت‌انگیز و کهن هستند که در سرزمین‌های پهناور شمال‌غربی روسیه زندگی می‌کنند. این قوم کوچ‌نشین چرخه‌ زندگی‌شان با گوزن شمالی و مهاجرت میان مناطق جنگل‌های زمستانی جنوب و منطقه یامال در شمال پیوند خورده و همین گوزن‌ها هستند که با گوشت، پوست و شاخ‌هایشان از این مردمان اصیل در برابر سرمای طاقت فرسا محافظت می‎‌کنند. ننت‌ها در طول تاریخ، شکارچیان و ماهی‌گیران ماهری بوده‌اند و خود را به زندگی در منطقه سرسخت توندرا کاملاً وفق داده‌اند.

جالب است بدانید که واژه‌ «ننت» در زبان خودشان به معنای ساده، «انسان» است؛ انسان‌هایی که در شرایط سخت سیبری، هر روز برای بقا تلاش می‌کنند و حافظ یکی از بدوی‌ترین فرهنگ‌های زیستی انسان در طول تاریخ‌اند.

ننت‌ها به زندگی در دل طبیعت و کنار برف و سرما عادت دارند؛ آن‌ها با گوزن‌های شمالی‌شان کوچ می‌کنند؛ فرهنگی غنی و متفاوتی از سایر جوامع انسانی دارند؛ و سفر به سرزمین آن‌ها برای گردشگران یعنی دیدن یکی از اصیل‌ترین شیوه‌های زندگی بومی در جهان.

در ادامه بیشتر با راز‌ورمز‌ها و قسمت پنهان زندگی قوم ننت ها آشنا می‌شویم.

همه چیز درباره قوم ننت ها (ننتس)

تاریخچه قوم ننت ها و ریشه‌های آن

تاریخچه قوم ننت ها و ریشه‌های آن

قوم ننت مردمانی هستند که در گذشته در جنوب‌غربی سیبری زندگی می‌کردند. نام قدیمی این قوم، ساموید (Samoyed)، در زبان روسی به معنی «خودخور» (self-eater) بود؛ اما به دلیل بار منفی و توهین‌آمیزی که داشت، از قرن ۲۰ میلادی به بعد دیگر استفاده نشد. پیشینه این قوم به سده‌های هزاره‌ اول میلادی برمی‌گردد؛ زمانی که گروه شمالی سامویدها از گروه جنوبی جدا شدند، به مناطق قطبی شرق و غرب کوه‌های اورال مهاجرت کردند و احتمالاً با مردمان بومی که از قبل در آن مناطق ساکن بودند، تلفیق شدند.

در ادامه، این قوم بر اساس محل زندگیشان به دو دسته تقسیم شدند:

  • بخش بزرگی از ننت‌ها که به عنوان چوپانان گوزن شمالی، ماهیگیران و شکارچیان (به‌ویژه شکارچیان گوزن وحشی) مشغول بودند، به ننت‌های توندرا (Tundra Nenets) معروف‌ شدند؛
  • گروه‌های کوچکی از آن‌ها را نیز که در جنگل‌ها زندگی می‌کنند، ننت‌های جنگلی (Forest Nenets) می‌نامند. ننت‌های جنگلی حدود ۵ درصد از جمعیت کل ننت‌ها را تشکیل می‌دهند و جمعیت کم آن‌ها باعث شده تا زبانشان به شدت در خطر نابودی قرار بگیرد.

ننت‌ ها خود را با نام‌های «Hasava» (گویش توندرا) و «Neshchang» (گویش جنگلی) صدا می‌کنند که همگی به معنای «انسان» است.

بر اساس سیر تاریخی زندگی ننت ها، سیاست‌های جمع‌گرایی شوروی تاثیر زیادی بر فرهنگ آن‌ها گذاشت. دولت شوروی تلاش کرد تا سامویدهای کوچ‌نشین را مجبور به سکونت دائم در روستاها کند. کودکان آن‌ها را به مدارس شبانه‌روزی دولتی فرستاد و همین موضوع باعث فرسایش هویت فرهنگی‌، فراموش کردن زبان مادری و در نهایت پیوستن ننت ها به جوامع بزرگ‌تر شد.

یکی دیگر از پیامدهای سیاست جمعی‌سازی، مالکیت گوزن‌ها بود. زندگی و معاش ننت ها به حیات گوزن‌های شمالی وابسته است، اما مهاجرت بسیاری از چوپانان ننت به شمال، باعث شد تا از گوزن‌هایشان محروم شوند یا مجبور باشند در مقیاس کوچک‌تری گوزن‌ها را پرورش دهند. در ادامه، پس از مرگ استالین در ۱۹۵۳ میلادی، ننت ها هم از این سیاست‌های ویران‌کننده نجات پیدا کردند و در دهه‌های بعدی، شاهد بازسازی و حفظ سبک زندگی کوچ‌نشینی سنتی ننت‌ها و دو برابر شدن تعداد گوزن‌ها بودیم.

از دهه ۱۹۳۰ میلادی به بعد، تعدادی از ننت‌ها توانستند در زمینه هنر و نویسندگی پیشرفت کنند و مطرح شوند. برای مثال، تایکو ویلکا (Tyko Vylka) و کنستانتین پانکوف (Konstantin Pankov) به عنوان نقاش، آنا نرکاقی (Anna Nerkagi) به عنوان یکی از نویسندگان برجسته ننت و یوری ولا (Yuri Vella)، نخستین نویسنده‌ای است که به زبان ننت‌ جنگلی می‌نویسد.

مهاجرت ننتس ها

ننتس ها می‌گویند: «زمین همه چیز آن‌ها و گوزن‌ها همه زندگی‌شان است». مردمان ننت، چوپانان ماهری هستند که هر ساله همراه با گوزن‌های شمالی خود، در مسیرهای طولانی و باستانی کوچ می‌کنند. هر بهار، ننت‌ها همراه با گله‌های بزرگ گوزن خود باید از چراگاه‌های زمستانی در سرزمین اصلی روسیه، دل بکنند و راهی سفر بزرگ شمالی شوند؛ سفری به سوی چراگاه‌های سرسبز تابستانی در شبه‌جزیره یامال در دل دایره‌ قطب شمال. این کوچ شگفت‌انگیز معمولاً از اواسط ماه مارس (اسفند) شروع می‌شود؛ زمانی که هوا هنوز یخبندان و آب‌های یخ‌زده‌ رودخانه اوب هنوز سالم‌اند. آن‌ها فرصت کمی دارند تا به کمک سورتمه‌های چوبی خود، از آب‌های یخ‌زده رودخانه عبور کنند و خود را به توندراهای سواحل دریای کارا برسانند. این مسیر که ممکن است بیش از یک هزار کیلومتر طول بکشد، سفری حیرت‌انگیز است که هماهنگی کامل انسان با طبیعت را نشان می‌دهد.

با فرا رسیدن زمستان در شمال، ننتس ها دوباره به سمت جنوب برمی‌گردند تا گوزن‌های خود را در مراتع پوشیده از خزه، جلبک‌ و درختان لارچ و بید در جنگل‌های جنوبی یا منطقه تایگا (Taigá) به چرا ببرند. این کوچ فصلی نه تنها شیوه‌ معیشت، بلکه هویت و فرهنگ ننت‌ها را شکل داده است.

اما امروز، این چرخه‌ چند هزارساله با چالش‌های بزرگی روبه‌رو است. تابستان‌های خشک و زمستان‌های بارانی ناشی از تغییرات اقلیمی، مسیرهای مهاجرت و چراگاه‌های گوزن‌ها را دچار تغییر کرده و پروژه‌های عظیم استخراج گاز طبیعی در یامال هم صدای اعتراض ننت ها را در آورده است.

محل سکونت قوم ننتس

محل سکونت قوم ننتس

سرزمین مادری ننت‌ها، توندرا و جنگل‌های توندرا است؛ سرزمینی با یخ‌‌های دائمی، رودخانه‌های فراوان و باتلاق‌های گسترده که از سواحل رودخانه اُب (Ob river) تا جنگل‌های انبوه تایگا (taigá) در سیبری کشیده شده است. به طور کلی، ننت‌ها در منطقه خودگردان ننتس در آرخانگلسک و منطقه خودگردان یامال-ننتس در تایومن (Tyumen Region) زندگی می‌کنند و مجموع این مناطق حدود یک میلیون کیلومتر مربع وسعت دارد.

ننت‌های جنگلی که حدود هزار و ۵۰۰ نفرند، در مناطق شمالی توندرا در حوضه رودخانه پور (Pur River)، فلات نومتو (Numto) و شاخه‌هایی از رود اُب میانی (Middle Ob) زندگی می‌کنند. در حالی که ننت‌های توندرا در ۳ منطقه‌ اصلی پراکنده‌اند:

  • نواحی غرب کوه‌های اورال (Ural Mountains)
  • شبه‌جزیره‌های یامال (Yamal peninsulas)
  • اُب (Ob) و همچنین بخش‌هایی از شبه‌جزیره تایمیر و رود ینی‌سئی (Yenisey River).

در کنار ننت‌ها، گروه‌های بومی دیگری نیز مانند انِتس (Entsy)، نگاناسان‌ها (Nganasans) و سلکوپ‌ها (Selkup) هم زندگی می‌کنند.

یامال کجاست؟

شبه جزیره یامال، همان جایی است که دشت‌های برف آن با درخت‌های سوزنی برگ، برای قرن‌ها محل زندگی و چادر زدن مردم کوچ‌نشین قوم ننت بوده؛ منطقه‌ای که زندگی و مهاجرت در آن کار هر کسی نیست، اما مردم ننت زمین‌های آن را به عنوان خانه خود انتخاب کرده‌اند و با گله‌های گوزن شمالی‌شان در این سرزمین سخت، اما شگفت‌انگیز، زندگی می‌کنند.

شبه‌جزیره‌ یامال نوار پهناوری از زمین‌های باتلاقی و توندراهای (Tundra) قطبی است که از شمال سیبری تا دریای کارا کشیده شده و بسیار بالاتر از دایره‌ قطب شمال قرار دارد. در زبان بومیان ننت، یامال به معنای «پایان دنیا» است؛ سرزمینی دورافتاده، سرد و بادخیز با لایه‌های همیشگی یخ که چشم‌انداز آن را رودخانه‌های مارپیچ و درختچه‌های کوتاه قد تشکیل داده است.

پوشش گیاهی این منطقه خاص و دیدنی است؛ در عرض‌های جنوبی، درست در نزدیکی مدار قطب شمال، زمین‌های یامال با درختان کوچک سوزنی‌برگ پوشیده شده‌اند و جنوبی‌ترین بخش‌های شبه‌جزیره‌، ترکیب شگفت‌انگیزی از زمین‌های توندرا و جنگل تایگا را در خود جای داده است. چند کیلومتر که به سمت شمال بروید، جنگل‌های تایگا به پایان می‌رسد، دنیای بی‌درخت و سرد توندرا آغاز می‌شود و تنها دشت‌های بی‌انتهایی را می‌بینید که با منظره غروب خورشید رویایی‌تر از همیشه‌ پیش چشم شما نشسته‌اند. توندرا در واقع سرزمینی پوشیده از خزه‌ها، گلسنگ‌ها، قارچ‌ها و گیاهانی است که ارتفاع‌شان به ندرت از ۲۰ سانتی‌متر بیشتر می‌شود و اغلب اوقات زیر برف مدفون هستند. دشت‌های بی‌انتها یامال، بهترین مکان برای تماشای پدیده‌های نجومی مانند شفق قطبی یا هاله خورشیدی نیز محسوب می‌شود.

در منطقه خودگردان یامال-ننتس (YNAO) حدود ۳۰ هزار ننت زندگی می‌کنند که نزدیک به ۶ درصد جمعیت بومی این ناحیه را تشکیل می‌دهند. از میان آن‌ها، حدود ۵ هزار نفر هنوز به‌صورت کوچ‌نشین زندگی می‌کنند و به گله‌داری گوزن‌های شمالی مشغول‌اند.
این شبه‌جزیره‌ نه تنها میزبان بزرگ‌ترین گله‌ گوزن‌های اهلی جهان است، بلکه قلب تپنده‌ صنعت گاز روسیه هم به‌شمار می‌رود. سرمایه‌گذاری در این منطقه و استفاده از زمین‌های بکر، زیست بوم ننت‌ها و گله‌های آن‌ها را تحت تاثیر قرار داده، اما در نهایت چوپانان ننت موفق شدند حق خود برای زندگی در توندرا و ادامه‌ راه و رسم اجدادی‌شان را حفظ کنند.

زندگی روزمره و معیشت ننت ها

زندگی روزمره و معیشت ننت ها

منبع اصلی معیشت ننت‌ها، شکار و گله‌داری گوزن شمالی است. سنت گله‌داری گوزن‌ها در حجم وسیع از قرن ۱۸ میلادی میان ننت ها شکل گرفت و بعدها برای کمک به گله‌داری و کشیدن سورتمه، سگ ساموید را پرورش دادند؛ سگی که اروپایی‌ها بعدها برای اکتشافات قطبی هم از آن استفاده کردند، زیرا با شرایط سخت قطبی بسیار سازگار است.

برای ننت‌ها، گوزن شمالی همه‌چیز است؛ منبعی برای گوشت، چربی و خون به‌عنوان غذا، پوست برای لباس، کفش و چادرهای زمستانی، چرم برای ساخت طناب و افسار، روده‌ها برای نخ‌سازی و حتی شاخ‌ها برای ابزارهای مختلف. یک گله‌ ۷۰ تا ۱۰۰ رأسی می‌تواند تمام نیازهای یک خانواده‌ ننت را برآورده کند. از طرف دیگر، استفاده از گوزن‌ها به عنوان حیوان بارکش در طول سال، به مردم ننت این امکان را می‌دهد تا مسافت‌های طولانی در مهاجرت‌های فصلی را طی کنند.

فرهنگ قوم ننتس ها

ساختار اجتماعی ننت‌ ها بر اساس قبیله‌ و طایفه‌های مختلف تشکیل شده است. هر طایفه که یک جد مشترک داشته باشند، سرزمین‌ها، نمادها، نشانه‌ها و حتی گورستان‌ها و مکان‌های قربانی مخصوص به خود را دارند.

باورهای مذهبی و معنوی ننت‌ ها هم ترکیبی از شمن‌گرایی و آنیمیسم (Animism) است و بر احترام به زمین و منابع طبیعی تاکید دارند. آن‌ها دارای طبقات مختلفی از شمن‌ها هستند که هر کدام توانایی‌ها و وظایف ویژه‌ای دارند، از برگزاری آیین‌های درمانی گرفته تا ارتباط با دنیای ارواح. در طول مهاجرت‌های فصلی، آن‌ها وسایل مقدسی مانند پوست خرس، اشیای مذهبی و سکه را بر سورتمه‌ مقدس قرار می‌دهند و محتوای داخل آن را تنها در مراسم‌های ویژه یا آیین‌های دینی به نمایش می‌گذارند.

موسیقی سنتی ننتس‌ها، بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت فرهنگی آن‌هاست؛ موسیقی‌ای که بیشتر بر پایه‌ سرودها و اشعار حماسی شکل گرفته و برخلاف بسیاری از فرهنگ‌ها، هیچ ساز یا رقصی در آن وجود ندارد. موسیقی برای ننت ها داستان‌ها و قصه‌هایی است که نسل به نسل منتقل شده و در دل شب‌های سرد توندرا، دور آتش سوزان، برای کوچک‌ترها بازگو می‌شود.

برخی دیگر از ویژگی‌های فرهنگی ننت ها عبارتند از:

  • ازدواج میان افراد یک طایفه مجاز نیست و ننت ها باید همسر خود را از طایفه‌ای دیگر انتخاب کنند.
  • در جامعه ننت ها، جایگاه زنان پایین‌تر از مردان است و قدرت بیشتر در دست مردان قبیله قرار دارد.
  • هر فرد از قوم ننت یک گوزن مقدس دارد که تا زمانی که توان راه رفتن دارد، نباید آن را ذبح کرد.
  • موسیقی ننت ها هیچ گونه سازی ندارد و تنها این شمن‌ها بودند که برای ورود به حالت خلسه، از طبل‌های آیینی استفاده می‌کردند.

زبان قوم ننت

ننت ها بزرگ‌ترین جامعه‌ای هستند که هنوز هم به زبان‌های سامویدی (Samoyedic) (شاخه‌ای از خانواده‌ زبان اورالی، هم‌خانواده با زبان‌های فنلاندی و مجاری) صحبت می‌کنند. جالب است بدانید حدود 25 گویش مختلف از زبان سامویدی در میان مردم ننت (ننت توندار) وجود دارد. با این حال، در برخی از مناطق، زبان‌های ترکی و روسی جایگزین لهجه‌های سامویدی شده‌اند.

ظاهر و پوشش مردم قوم ننت

ظاهر و پوشش مردم قوم ننت

ننت‌ها از لحاظ ظاهری شبیه قوم اورالی هستند و ویژگی‌های مغولی در ظاهر آن‌ها کاملاً واضح است؛

  • قد کوتاه با متوسط ۱۵۸ سانتی‌متر در مردان
  • اندامی تنومند
  • موهای صاف و پرپشت
  • چشم‌ها و موهای مشکی یا قهوه‌ای

با این‌همه، ننت‌های منطقه آرخانگلسک، کمی به اروپایی‌ها شباهت دارند.

لباس‌های ننت‌ها نیز از پوست گوزن تهیه می‌شود و با تاندون‌های همین حیوان دوخته می‌شوند. از تاندون گوزن برای ساخت طناب‌های حصاری، از استخوان برای ابزار و قطعات سورتمه و از پوست برای پوشش چادرهای مخروطی‌شکل به نام «چوم» (choom) یا «میا» (mya) استفاده می‌‌کنند که روی تیرک‌های سنگین نصب می‌شوند.

تغذیه ننت ها در شمال سیبری

گوشت گوزن شمالی مهم‌ترین بخش رژیم غذایی ننت‌هاست و به شکل‌های مختلف مصرف می‌شود: خام، یخ‌زده یا پخته. خون تازه گوزن که سرشار از ویتامین است نیز همراه با گوشت خورده می‌شود.

ننت‌ها در تابستان ماهی‌های محلی مانند سالمون سفید و موکسان (یک ماهی سفید نقره‌ای رنگ) را صید می‌کنند و از میوه‌های خوراکی مانند کرنبری کوهستانی استفاده می‌کنند تا از محصولات طبیعی سرزمینشان بهره‌مند شوند.

شفق قطبی و قوم ننت ها

اما ننت ها با افسانه های شمالی و شفق قطبی پیوند عمیقی دارند؛ پدیده‌ای که یکی از عجایب هفتگانه طبیعی جهان به شمار می‌رود و ننتس ها بارها در شب‌های سرد قطب آن را از آسمان تاریک تماشا کرده‌اند. ناریان مار (Naryan-Mar)، مرکز منطقه خودگردان ننت ها، درست جایی که این قوم باستانی در آن زندگی می‌کنند، یکی از لوکیشن های محبوب برای تماشای شفق قطبی است که کمتر از 3 ساعت از مسکو با هواپیما فاصله دارد.

شفق قطبی در منطقه قطبی ناریان‌مار منظره‌ای شگفت‌انگیز از رقص نورهای رنگارنگ خلق می‌کند و میراثی دست‌نخورده از فرهنگ ننت‌ها است که هنوز هم می‌توان افسانه‌های شفق قطبی و اسطوره‌ها را در آن شنید.

کشف رازهای قوم ننت با تور بامبو اکوتورکشف رازهای قوم ننت با تور بامبو اکوتور

سفر به شمالگان و تور یامال و عشایر قطب شمال، دنیای جدیدی از راه و رسم زندگی در قطب شمال، زیبایی‌های مسکو و رازهای قوم بومی ننت‌ها را به شما نشان می‌دهد. بامبو اکوتور در سفرهای شگفت‌انگیز شمالگان روسیه، تجربه زندگی و اقامت در خانه پارچه‌ای سنتی عشایر ننتس با بخاری چوبی را برایتان رقم خواهد شد و شما را به تماشای قطب‌نمای انسانی گوزن‌های شمالی می‌برد. شما می‌توانید عشایر را در کوچ زمستانی همراهی کنید. شما می‌توانید شب‌ها دور آتش، درباره داستان‌ها و افسانه‌های قوم ننت از شفق قطبی و ارواحی بشنوید که از این قوم در برابر سختی‌های زندگی در سیبری محافظت می‌کنند. ماهیگیری روی یخ دریاچه‌ها و رودخانه‌های منجمد، عبور از مسیرهای برفی با اسنوموبیل و خودروهای برف‌گِل‌رو و… از دیگر تجربه‌ها شما در این تور خواهد بود. در این تور اگر خوش شانس باشید، فرصت تماشای شفق شمالی یا شفق قطبی را نیز خواهید داشت.

سوالات متداول درباره قوم ننت ها

ننت ها چه کسانی هستند؟

ننت ها، اقوام کوچ‌نشین و قدیمی هستند که در شمال‌غربی روسیه زندگی می‌کنند. آن‌ها در طول سال میان مناطق جنگل‌های زمستانی جنوب و منطقه یامال در شمال مهاجرت می‌کنند.

قوم ننتس در کجا زندگی می‌کنند؟

ننت‌ها بین منطقه خودگردان ننتس در آرخانگلسک و منطقه خودگردان یامال-ننتس در تایومن (Tyumen Region) زندگی می‌کنند. در این بین، شبه جزیره یامال، یکی از معروف‌ترین مناطق سکونت این قوم اصیل است.

تغذیه ننتس ها در شمال سیبری چیست؟

گوشت گوزن شمالی مهم‌ترین غذای ننت‌هاست و به شکل‌های مختلف مثل خام، یخ‌زده یا پخته آن را می‌خورند. علاوه بر این، ننت ها ماهیگیران حرفه‌ای هستند و از ماهی رودخانه یامال هم تغذیه می‌کنند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *